“Vera (21): ‘Voor mij is het contract leidend, geen minuut extra werk voor de baas’”
Misschien vinden anderen het vreemd of lui, maar ik sta er vierkant achter: ik houd me volledig aan de uren die in mijn contract staan. Geen minuutje meer. Het gaat niet over luiheid, maar om principes en het stellen van grenzen. Mijn contracturen zijn vijf uur per dag, en dat is precies wat ik werk. Mijn baas vraagt regelmatig of ik langer wil blijven voor wat extra taken, maar ik zeg altijd nee.
Toen ik deze baan aannam, dacht ik dat het logisch was om duidelijke werktijden te hebben zonder daarover in discussie te gaan. Ik wil de balans tussen werk en privé goed houden. Ik dacht vroeger dat dit vanzelfsprekend was, maar in de praktijk verwachten werkgevers vaak dat je zonder probleem langer doorwerkt. Voor mij geldt dat echter niet.
Natuurlijk is werk belangrijk, daar begrijp ik alles van, maar mijn leven draait niet alleen om mijn baan. Ik wil tijd vrijhouden voor mijn studie, mijn vrienden en voor mezelf. Door me strikt aan de afgesproken uren te houden, bescherm ik mijn grenzen. Het idee dat je als werknemer “trouw” bent door altijd maar extra te werken zonder vergoeding, voelt voor mij als uitbuiting. Waarom zou ik extra werken zonder ervoor beloond te worden?
Evenwicht en Principes
Mijn collega’s vinden het soms vreemd en zeggen weleens: “Oh, daar gaat Vera weer als eerste naar huis.” Maar dat boeit me echt niet. Het is simpel: mijn contract zegt vijf uur, dus dat is wat ik werk. Als mijn werkgever meer gedaan wil krijgen, zou hij iemand anders kunnen aannemen of mijn contract aanpassen. Ik zie niet in waarom ik gratis extra werk zou moeten doen.
Het is opvallend dat er vaak van je wordt verwacht dat je altijd klaarstaat voor extra werk zonder compensatie. Alsof het heel normaal is om altijd beschikbaar te zijn voor je werk, zonder beloning. Maar voor mij is eerlijkheid en helderheid essentieel. Als mijn baas werkelijk waardeert wat ik doe, zou hij mijn grenzen respecteren. Vijf uur per dag is de afspraak die we hebben gemaakt, en die respecteer ik.
Ik besef dat ik door deze houding niet altijd populair ben bij sommige collega’s. Vooral de oudere generatie denkt dat ik geen “werkmentaliteit” heb. Maar ik vind het belangrijk om je grenzen vanaf het begin duidelijk aan te geven. Zeker in deze tijd waarin werk en privé steeds meer door elkaar lopen. Door binnen mijn vastgelegde uren te werken, houd ik de balans in mijn leven.
Wat denk jij hiervan? Begrijp je mijn keuze om strikt mijn uren te handhaven, of denk je dat werk enige flexibiliteit vraagt? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en praat mee over werk en balans!
