Voor Tom voelt elke euro die zijn ouders uitgeven als een aanslag op wat hij beschouwt als ‘zijn’ toekomstige erfenis. Zelfs een simpel drankje aan het strand ziet hij als een vermindering van wat hij later zou kunnen erven, wat hem soms diep raakt.
De wens voor een eigen huis
De oorzaak van Toms fixatie op de erfenis ligt in zijn huidige situatie. Hij woont in een huurwoning en droomt van een koopwoning. Aangezien zijn baan geen doorgroeimogelijkheden biedt, lijkt sparen voor een eigen huis een onmogelijke taak.
De aankoop van een nieuwe auto en de nieuwste gadgets door zijn ouders maakt hem alleen maar gefrustreerder en geeft hem een gevoel van onrecht. Tom vindt het oneerlijk dat zijn ouders hun geld uitgeven aan reizen in plaats van aan zijn toekomst.
Innerlijke strijd
Hoewel Tom zich bewust is van de tegenstrijdigheid van zijn gevoelens – het misgunnen van zijn ouders’ plezier in plaats van zijn eigen materiële wensen – beschouwt hij het gedrag van zijn ouders als egoïstisch. Hij worstelt met het idee dat zijn ouders kiezen voor hun eigen geluk in plaats van bij te dragen aan het zijne.
Het ironische is dat als Tom niet oppast met zijn houding en verwachtingen, hij het risico loopt onterfd te worden en zo helemaal niets te erven. Hopelijk blijven zijn ouders hun geluk vooropstellen, ongeacht de materiële verwachtingen van hun zoon.
