Sonja, een 45-jarige moeder van twee kinderen, wandelt ontspannen door de supermarkt. Haar vierjarige zoon Michel helpt fanatiek met het voortduwen van de winkelwagen en wijst enthousiast naar allerhande dingen die zijn aandacht vangen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij met grote ogen terwijl hij smekend naar haar kijkt.
Zonder zich druk te maken om wat anderen denken, grijpt Sonja een pak koekjes uit het rek, opent het en geeft er eentje aan Michel. Hij knabbelt tevreden verder, ongehinderd door mogelijke gefronste wenkbrauwen van omstanders. “Wat maakt het uit? We betalen zo meteen bij de kassa,” zegt ze luchtig.
Voor Sonja is dit héél normaal. “Ik geef hem altijd een koekje voordat we betalen,” vertelt ze. “Het zorgt ervoor dat hij rustig en gelukkig blijft tijdens het winkelen.” Met een hoofd vol boodschappen en een rustig knabbelende Michel voelt Sonja zich opgelucht dat ze zonder gedoe door de winkel komen.
Soms worden ze bekeken door andere klanten; een enkele keer worden wenkbrauwen gefronst. Maar Sonja trekt zich daar weinig van aan. “Mensen denken misschien dat ik hem laat geloven dat hij dingen mag pakken zonder te betalen,” zegt ze, terwijl ze haar schouders ophaalt. “Maar we betalen alles netjes bij de kassa. Er is niets illegaals aan.”
Ze begrijpt niet altijd waarom anderen reageren zoals ze doen en ziet haar manier als praktisch. Jonge kinderen hebben weinig geduld voor lange winkeltochten. “Zonder dat koekje wordt hij prikkelbaar en begint hij te zeuren of huilen,” legt ze uit, “en dat wil je echt vermijden in de winkel. Dat probeer ik gewoon te voorkomen.”
Sonja erkent dat het haar zelf ook helpt om op een ontspannen manier de boodschappen te doen. “Na een lange werkdag ben ik best moe. Dat koekje helpt me om alles in een kalme sfeer te kunnen doen,” zegt ze met een lach. “Een kleine traktatie zorgt voor een prettig winkelmoment, voor ons allebei.”
Lees verder op de volgende pagina
