Margreet is al lange tijd de drijvende kracht achter buurtfeesten en activiteiten in haar wijk. Met veel enthousiasme zet ze barbecues, spelletjesmiddagen en winterborrels op touw. Haar doel is simpel: verbinden in een samenleving waar mensen steeds minder met elkaar lijken te communiceren. Ondanks haar inzet en de grote opkomst, blijft er een constante frustratie: haar buurman en zijn gezin doen nooit mee. “Hoeveel moeite kost het om even je gezicht te laten zien en een drankje te drinken?” vraagt Margreet zich af.
Het belang van buurtverbinding
Margreet gelooft dat buurtfeesten meer betekenen dan alleen plezier maken. “In een tijd waarin iedereen vooral naar zijn scherm kijkt en haast heeft, is het belangrijk elkaar écht te leren kennen,” zegt ze. Ze heeft gezien hoe eenvoudige barbecues nieuwe vriendschappen hebben gesmeed en hoe mensen die elkaar eerst niet kenden ineens samen lachen. “Het draait om verbinding, om het gevoel dat je niet alleen woont maar samenleeft,” legt ze uit. Ze vindt deze activiteiten cruciaal voor het creëren van een gemeenschap.
Altijd bezig met organiseren
Het organiseren van buurtfeesten is een flinke klus. Margreet besteedt uren aan het plannen, het maken van boodschappenlijstjes, en het regelen van tafels, stoelen en versieringen. “Ik doe dit omdat ik het belangrijk vind,” zegt ze. Ze krijgt vaak complimenten van buurtgenoten die blij zijn met haar inzet voor de buurt. Toch voelt ze dat haar inspanningen overschaduwd worden door die ene buurman die niet wil deelnemen.
De buurman die nooit meedoet
De buurman woont al jaren met zijn gezin in de straat. Maar ongeacht welk evenement Margreet organiseert, blijft hun stoep leeg. “Ze zeggen nooit af, maar komen ook nooit opdagen,” zegt Margreet. Ze heeft moeite te begrijpen waarom ze zo afstandelijk blijven. “Zelfs een klein gebaar, zoals een drankje komen doen, zou al zoveel betekenen,” legt ze uit. “Het lijkt alsof ze ervoor kiezen om zich af te zonderen, en dat is frustrerend.”
Margreets irritatie
Margreet merkt dat haar irritatie groeit. “We proberen iets leuks te doen voor de buurt, en dan heb je zo’n gezin dat gewoon niet wil meedoen,” zegt ze geërgerd. Ze vindt het respectloos ten opzichte van de tijd en moeite die zij en anderen in de organisatie steken. “Hoe moeilijk is het om even langs te komen? Ze profiteren toch ook van de sfeer en gezelligheid in de buurt?” vraagt ze zich af.
Waarom niet even moeite doen?
Voor Margreet draait het om wederzijds respect. “Het gaat niet alleen om het feestje, maar om het idee dat we iets samen doen,” zegt ze. Ze vindt het jammer dat sommige mensen niet realiseren hoeveel impact het kan hebben om gewoon even aanwezig te zijn. “Het gaat erom dat je laat zien dat je onderdeel bent van de buurt, dat je je omgeving en je buren waardeert,” legt ze uit. Voor haar is het onvoorstelbaar dat iemand dit onbelangrijk vindt.
Wat vind jij? Zijn bewoners verplicht om af en toe hun gezicht te laten zien in de buurt, of is het prima als mensen ervoor kiezen om in hun eigen bubbel te blijven? Is het belangrijk om actief deel te nemen aan buurtactiviteiten, of moeten mensen de vrijheid hebben om dat niet te doen? Deel je mening en laten we samen bespreken hoe ver verbondenheid zou moeten gaan in een samenleving waar individualisme steeds meer de overhand heeft. Want één ding is duidelijk: voor Margreet voelt het alsof er een ontbrekend stukje in haar buurt is zolang niet iedereen meedoet.