Mandy, een vrouw van 52, heeft onlangs een beslissing genomen die haar leven tijdelijk op zijn kop heeft gezet. Terwijl ze gezellig zit in haar woonkamer, omringd door haar geliefde bloemen en boeken, denkt ze terug aan iets dat recent is gebeurd. De zon schijnt fel door het raam, maar haar gedachten dwalen af naar iets anders. Ze vertelt: “Ik heb mijn kat alweer na een week terug naar het asiel gebracht, want hij was te aanhankelijk.” Een uitspraak die uitnodigt tot een dieper gesprek over de onvoorziene verrassingen en uitdagingen van het hebben van een huisdier.
Het idee van een huisdier spookte al een tijdje rond in Mandy’s hoofd. “Ik dacht dat een kat een geweldige aanvulling op mijn leven zou zijn,” zegt ze. “Ik heb altijd een zwak gehad voor dieren, en het idee om zo’n pluizige metgezel te hebben klonk geweldig.”
Na zorgvuldig overwegen besloot ze het asiel te bezoeken. Daar ontmoette ze een schattige kitten, wiens prachtige ogen en speelse karakter haar betoverden. “Het voelde alsof het bedoeld was,” herinnert ze zich glimlachend aan hun eerste ontmoeting.
Helaas begon de realiteit van het samenleven met een kat al snel door te dringen. “Ik realiseerde me dat de ruimte die hij nodig had, meer was dan ik had ingeschat,” legt Mandy uit. “De eerste dagen waren fantastisch. Hij vond het heerlijk om te spelen, lag graag op mijn schoot en gaf me veel liefde. Maar al snel begon hij voortdurend te miauwen en wilde hij constant aandacht. Het voelde alsof ik nooit meer alleen was.”
Mandy was verrast door de constante aandacht die de kat vroeg. “In plaats van leuk, voelde het verstikkend,” geeft ze toe. “Mijn dagen draaiden meer om de kat dan om mijzelf, en het was net een fulltime baan bovenop mijn toch al drukke schema.”
Lees verder op de volgende pagina
