Hey, ik ben Greta en ik ben 67 jaar. Er is iets wat ik duidelijk wil maken: ik ben niet zomaar een gratis oppas. Mijn kleinkinderen zijn niet mijn directe verantwoordelijkheid. Begrijp me niet verkeerd, ik houd ontzettend veel van ze en ik vind het heerlijk om ze te zien opgroeien. Maar er is wel een grens. Het idee dat ik, nu ik met pensioen ben, altijd en overal beschikbaar moet zijn om op te passen, slaat nergens op. Soms lijkt het alsof mensen vergeten dat ik ook een eigen leven heb.
Na jaren van hard werken wil ik eindelijk van mijn verdiende rust genieten. Er zijn dingen die ik wil doen die ik eerder niet kon: reizen, mijn hobby’s herontdekken, tijd met vrienden doorbrengen en genieten van mijn vrijheid. Begrijp me niet verkeerd, ik wil mijn kleinkinderen zien en tijd met ze doorbrengen, maar wel op mijn eigen manier. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik altijd beschikbaar moet zijn als oppas.
Wat me echt raakt, is de gedachte dat grootouders tegenwoordig als een verlengstuk van de ouders worden gezien. Zodra jonge ouders het druk hebben met werk of andere verplichtingen, wordt er vaak van opa en oma verwacht dat ze inspringen. Maar mijn tijd is ook kostbaar. Ik heb er niet voor gekozen om weer fulltime voor kinderen te zorgen. Mijn rol als ouder heb ik al vervuld, nu is het aan mijn kinderen om dat voor hun eigen kinderen te doen.
Het Belang van Grenzen Stellen
Ik besef dat dit misschien hard klinkt, maar ik vind dat het tijd is om eerlijk te zijn. Er wordt vaak van grootouders verwacht dat ze altijd paraat zijn. Zeg ik een keer “nee,” dan krijg ik soms het gevoel dat men denkt dat ik niet om mijn familie geef. Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat ik mijn eigen leven leid en mijn eigen grenzen bescherm.
Af en toe oppassen is geen enkel probleem, als ik daar zin in heb. Maar het moet geen gewoonte worden of aanvoelen als een tweede baan. Het idee dat grootouders een onuitputtelijke bron van tijd en energie zijn, is onjuist. Ook wij hebben ons eigen leven en grenzen, en ik ben vastbesloten die te bewaken.
Vriendinnen van me voelen hetzelfde. We delen verhalen over hoe lastig het is om nee tegen onze kinderen te zeggen. Het voelt soms als een verplichting, alsof we iets verkeerd doen als we onze eigen plannen voor laten gaan. Maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om voor mezelf op te komen. Het is essentieel dat ik mijn tijd naar mijn eigen wensen indeel. Natuurlijk wil ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, maar dat mag niet ten koste gaan van mijn persoonlijke vrijheid en welzijn.
Dit is een onderwerp dat een bredere discussie verdient. Vaak wordt er simpelweg vanuit gegaan dat grootouders altijd klaarstaan, zonder dat gevraagd wordt wat wij zelf willen. Na een leven van hard werken en kinderen opvoeden, is het onze tijd om van ons pensioen te genieten. Dat zou niet automatisch moeten betekenen dat we verantwoordelijk zijn voor het verzorgen van een nieuwe generatie, tenzij we dat willen.
Ik ben trots op de sterke band met mijn kleinkinderen en wil die behouden. Maar ik wil ook dat ze begrijpen dat oma niet altijd beschikbaar is. Er moet een evenwicht zijn tussen er voor hen zijn en mijn eigen leven leiden. Het is belangrijk dat jonge ouders dat begrijpen. Je eigen tijd waarderen en grenzen stellen is niet egoïstisch; het is essentieel voor je eigen welzijn.
Daarom heb ik ervoor gekozen om open te zijn naar mijn kinderen. Ze weten nu dat ik niet altijd als oppas beschikbaar ben. We hebben duidelijke gesprekken gehad over wat ik wel en niet aankan, en dat heeft veel druk van mijn schouders gehaald. Het is soms lastig, want ik wil niemand teleurstellen. Maar ondanks dat, weet ik dat ik het recht heb om “nee” te zeggen zonder schuldgevoel.
Dus hier is mijn boodschap: ik ben niet zomaar een gratis oppas, en dat is helemaal prima. Het is belangrijk dat andere grootouders zich realiseren dat het oké is om je eigen tijd en ruimte te beschermen. Het gaat niet om ondankbaarheid of gebrek aan liefde voor je familie. Het is simpelweg een kwestie van zorg dragen voor jezelf en je eigen keuzes respecteren.
Wat denken jullie over mijn mening? Hebben jullie vergelijkbare ervaringen als grootouder of als ouder die op grootouders vertrouwt? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en laten we hierover praten!
