Officieel een aandoening
Volgens Nienke Vulink, een psychiater die sinds 2009 onderzoek doet naar mensen die een overgevoeligheid hebben voor specifieke geluiden, is misofonie een legitieme psychische aandoening. Hoewel ‘misofonie’ als term al langer bestaat, is er nog nooit een officieel verband gelegd met een psychische aandoening. Vulinks onderzoek heeft hier verandering in gebracht, en het leverde haar in september 2020 de Ig Nobelprijs op.
Recente hersenscans van mensen met misofonie onthulden dat bepaalde hersengebieden – met name de gebieden die meestal actief zijn wanneer we iets oppikken vanuit onze omgeving – extreem actief zijn. Dit is inclusief de insula, een gebied dat geactiveerd wordt door walging. Dit suggereert dat de hersenen van mensen met misofonie bepaalde geluiden negatief associëren.
Behandeling van misofonie, die typisch manifesteert in de kindertijd, impliceert het gebruik van cognitieve gedragstherapie, volgens psychiater Arjen Schröder onder begeleiding van Vulink. Zijn aanpak omvat vier technieken: ontspanningsoefeningen om fysieke spanning te beheersen; taakconcentratie-oefeningen om te leren concentreren op andere dingen dan de misofonische geluiden; stimulusmanipulatie om met behulp van een computer de toonhoogte of het ritme van de triggers te veranderen; en contraconditionering waarbij men leert om positieve associaties te maken met de misofonische geluiden in plaats van negatieve.
Schröders aanpak heeft zijn werkzaamheid bewezen. Bijna de helft van de patiënten die hij onderzocht, waren in staat hun misofonie te beheersen tot een mildere variant, wat betekent dat ze er in het dagelijks leven weinig last meer van hebben en vermijdingsgedrag minimaal is.
Samengevat, misofonie is een overgevoeligheid voor bepaalde geluiden die irritatie, walging en woede veroorzaakt. Deze symptomen kunnen zo ernstig zijn dat patiënten bepaalde situaties gaan vermijden, wat een ernstige beperking kan zijn in hun dagelijks leven. Bij mensen met misofonie zijn bepaalde hersengebieden bij het horen van geluiden actiever dan bij anderen, wat resulteert in een negatieve associatie met bepaalde geluiden. Met dank aan het werk van psychiater Nienke Vulink is misofonie sinds 2020 officieel erkend als een psychische stoornis.
