De scheve huizenmarkt treft vooral jongeren. Terwijl je als starter wanhopig zoekt naar iets betaalbaars, blijven veel ouderen in ruime woningen zitten. Michael (25) vindt dat het eerlijker moet. “Zij hebben jaren meegeprofiteerd van stijgende prijzen, laat ze nu wat ruimte maken voor onze generatie.”
Een koopwoning? Voor veel jongeren simpelweg buiten bereik
Michael woont nog altijd met zijn vriendin in een piepklein stadsappartement. “We tikken bijna duizend euro per maand af voor 45 vierkante meter,” verzucht hij. “We dromen van een huis met een tuin, een plek om een gezin te starten, maar het lukt gewoon niet. Alles is te duur of binnen no-time opgekocht door beleggers.”
Net als veel twintigers en dertigers voelt Michael zich buitenspel gezet. “Onze ouders kregen met één salaris een huis rond. Wij werken allebei voltijd, maar we komen niet eens in de buurt van een hypotheek voor een eengezinswoning. Hoe is dat nog logisch?”
Veel senioren blijven in huizen die te groot zijn
Volgens het CBS woont bijna de helft van de 65-plussers in een woning met drie of meer slaapkamers, vaak eengezinswoningen die ooit voor gezinnen bedoeld waren. “Veel ouderen blijven gewoon in hun oude huis,” zegt Michael. “Dat snap ik: het is hun thuis, vol herinneringen. Maar ondertussen zitten wij met z’n vijven in een appartement van 60 vierkante meter. Dat voelt niet eerlijk.”
Michael wil meer prikkels om kleiner wonen aantrekkelijk te maken. “Niet verplichten, wel verleiden. Geef voorrang op compacte, gelijkvloerse woningen of help met verhuiskosten. Dan komt die doorstroming vanzelf op gang.”
De huizenmarkt zit muurvast
Deskundigen spreken van een klassiek doorschuifprobleem. Omdat ouderen in ruime huizen blijven, komen er minder woningen vrij voor jonge gezinnen, die daardoor weer langer in starterswoningen blijven hangen. Het gevolg: een dichtgeslibde keten.
“Iedereen staart zich nu blind op nieuwbouw,” zegt Michael. “Maar dat schiet niet op. Het duurt jaren en wat er komt zijn vaak dure koopappartementen. Terwijl er duizenden bestaande woningen zijn die slimmer benut kunnen worden.”
“We willen niets afpakken”
Michael wijst niemand met de vinger. “Ze hebben hun huis eerlijk gekocht en afgelost. Respect daarvoor. Maar het zou mooi zijn als ze iets terug willen doen. Vaak hoor je dat jongeren ‘niets meer willen’, maar wij willen juist wél — we krijgen alleen de kans niet.”
Hij pleit voor een overheidscampagne die duidelijk maakt wat ‘blijven zitten’ betekent. “Veel mensen realiseren zich niet dat je iemand anders letterlijk de kans op een gezinsleven ontneemt door in een veel te groot huis te blijven. Als we daar open over praten, kunnen we elkaar helpen.”
Ouderen: “Wat is ons alternatief?”
Niet iedere oudere voelt zich aangesproken. Velen zeggen dat er simpelweg te weinig passende seniorenwoningen zijn. “Waarom zou ik kleiner gaan wonen als er niets beters is?” zegt een 72-jarige uit Amersfoort. “Ik wil best verkleinen, maar niet naar een flat zonder lift of balkon.”
Michael snapt dat. “Het is een kip-en-ei-verhaal,” zegt hij. “Maar als we niets veranderen, blijft alles vastzitten. Bouw meer voor ouderen, zodat zij kunnen doorstromen, en dan kunnen wij ook eindelijk verder met ons leven.”
Geen luxe-eisen, gewoon een eerlijke kans
Toch blijft Michael hoopvol. “Als we eerlijker naar de verdeling kijken, kan het echt beter. Natuurlijk gun je ouderen een fijn thuis, maar gun ons dan ook de mogelijkheid om te beginnen. We vragen geen villa, alleen een kans om een toekomst op te bouwen.”
