Uit eten bij toprestaurants: “Pieter-Paul en ik houden enorm van uit eten gaan. We kiezen vaak voor plekken uit de Michelin-gids, zodat we zeker weten dat het de moeite waard is,” vertelt Rozemarijn. “Onze meisjes van 3 en 5 blijven dan thuis met de oppas. Zij genieten niet van een uitgebreid zevengangenmenu met bijpassende wijn, dus maken wij daar met ons tweeën plezier van. We vinden het ook leuk om even tijd voor onszelf te hebben. Terwijl de kinderen en oppas genieten van een pizza, smullen wij van een sterrenmenu. Iedereen blij en tevreden.”
Heerlijke complimenten
Hoewel de kinderen het leuk vinden om een avond met de oppas door te brengen, willen ze steeds vaker mee naar het restaurant. “Kinderen op deze leeftijd in een sterrenrestaurant, dat zien wij nog niet gebeuren, maar we nemen ze regelmatig mee voor een lunch. Pieter-Paul en ik kiezen elk twee gerechten, en de kinderen smikkelen mee. Ze gedragen zich meestal fantastisch. Laatst kregen we zelfs complimenten van de mensen aan de andere tafels omdat de kinderen zo netjes en gezellig mee deden.”
Fristi en kleurplaten
Het gaat echter niet altijd zonder slag of stoot. “Onze oudste werd laatst heel erg chagrijnig toen we een eetcafé binnenliepen. Niets was goed genoeg en ze zei dat ze het ‘een heel stom restaurant vond’. Pieter-Paul en ik wilden het liefst in de grond zakken, maar het meisje dat ons bediende, loste het goed op met een Fristi en een kleurplaat. Hierdoor kalmeerde ze en konden wij van ons eten genieten. Uiteindelijk had niemand echt last van haar.”
Onvriendelijke blikken
Onlangs liep het echter weer mis, dit keer in een kleine bistro. “We kwamen binnen met speelgoed en iPads. Bij het installeren van de kinderen zagen we al onvriendelijke blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg onze oudste te hardop, terwijl een dame ons afkeurend aankijk. Ik negeerde de vraag en knikte vriendelijk naar de dame, die haar hoofd wegdraaide en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik nog.”
Niet welkom
Rozemarijn en haar gezin voelden zich al gauw niet welkom in het restaurant. “Ook de bediening leek weinig zin in onze aanwezigheid met kinderen te hebben. Zelfs nadat we een dure fles wijn van 95 euro hadden besteld, wilden ze niets extra’s voor de kinderen maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze kunnen iets van de kaart kiezen.’ Uiteindelijk kozen we iets, maar onze meiden vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Het kostte de ouders veel moeite om hun kinderen rustig te krijgen, maar het lukte niet. “Eerst was er gehuil, dan geschreeuw, en vervolgens rolden ze over de grond. Geen enkele afleiding hielp. Pieter-Paul ging met hen naar de gang, en ik probeerde nogmaals friet te bestellen. Wat er toen gebeurde, was ongelooflijk… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. We hebben uw rekening klaar. U kunt de rest van uw eten en de wijn meenemen,’ zei een medewerker bot. Ik gooide het geld op tafel, stopte de dure fles wijn in mijn tas en vertrok boos uit het restaurant.”
Excuses van het restaurant
De volgende dag kreeg Rozemarijn een telefoontje van het restaurant met excuses. “De eigenaar vertelde dat hij van zijn personeel had gehoord wat er was gebeurd. Hij zei dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat we nooit zomaar het restaurant uitgezet hadden mogen worden. Hij gaf ons het geld voor het eten en de wijn terug en bood ons een diner voor twee aan. We vonden dit heel correct en netjes van hem.”
