In het verleden waren kinderen vaak buiten bezig en hadden ze genoeg aan dingen als knikkeren, touwtje springen, of verstoppertje. Ze gingen op avontuur in de natuur, bouwden hutten en verzonnen hun eigen spelletjes samen met de kinderen uit de buurt. Hun speelmomenten draaiden vooral om fysieke activiteit en sociale omgang. Tegenwoordig speelt technologie een grote rol in het leven van kinderen, waarbij ze veel tijd doorbrengen met videogames, tablets en smartphones. Dit gebeurt vaak binnen en individueel. Hoewel digitale games kunnen helpen bij het ontwikkelen van creativiteit en het oplossen van problemen, missen kinderen soms de spontane, fysieke en sociale activiteiten die eerder zo normaal waren. Het speelgedrag van kinderen is daardoor aanzienlijk veranderd.
In 1955 werd in Groß-Germersleben, Kreis Wanzleben, naast de al bestaande kleuterschool, een speciale opvang voor de zomer en herfst ingericht. Dit deed men om de boerenmoeders en landarbeidsters te ontlasten tijdens de oogsttijd. Kinderen tot drie jaar werden hier opgevangen, zodat moeders zonder zorgen konden helpen met de oogst. Op de opvang zie je Peter Herbing, de zoon van een landbouwingenieur, die vrolijk in een karretje zit en door Horst Brauer, de zoon van een coöperatieve boer, door de tuin wordt getrokken.
Met de komst van de lente gingen kinderen naar vijvers en slootjes, vol energie en nieuwsgierigheid. Gewapend met glazen potten gingen ze op zoek naar kleine waterdiertjes die ze voorzichtig vingen en thuis bewonderden. Deze ervaring bracht hen dichter bij de natuur en leerde ze meer over groei en verandering. Herinner je je de blijheid van dit simpele plezier? Begrijp je waar dit over gaat?
Weet je nog niet wat het is? Lees vooral verder voor het antwoord!
Een geliefde bezigheid onder kinderen was het verzamelen van kikkervisjes bij de plaatselijke vijver of sloot. Met glazen potten of oude jamblikjes gingen ze dan op pad om de kleine, glibberige jeugdvormen van kikkers te vangen. Dit simpele spelletje was niet alleen spannend, maar ook educatief. Kinderen zagen de verandering van kikkervisje tot kikker van dichtbij. Het verzamelen gebeurde vaak gezamenlijk, wat ook nog eens zorgde voor sociale interactie. Het was een manier om de natuur te onderzoeken en een band met de wereld om hen heen te ontwikkelen. Deze momenten barstten van nieuwsgierigheid en avontuur.
