Het Antwoord Op Het Raadsel
Het lokaliseren van deze goed verborgen hond bleek geen peulenschil. Met de nadrukkelijke aanwezigheid van de dame en de katten in de kamer, is het niet verrassend dat je het risico loopt afgeleid te worden en de minder opvallende details van de ruimte te negeren. Maar dikwijls, bij dergelijke doordenkers, blijkt het antwoord regelmatig in het volle zicht, geduldig wachtend tot we het eindelijk zien.
In welk deel van deze levendige kamer heeft de hond zich dan verstopt? Niet op de vloer, en ook niet tussen of onder het meubilair. Zelfs niet in de armen van de dame of verstopt onder een kat. Richt je blik naar boven, naar de muur boven de dame. Ja, daar vind je iets wat je bij een vluchtige blik wellicht mist. Ophangen aan de muur zie je een foto of een schilderij waarin onze hond meesterlijk verborgen zit.
Op het beeldelement boven de vrouw is de hond ontdekt. Stil waakt hij over het tafereel, gevangen in de tijd, als een onbeweeglijke toeschouwer van de dynamische huiskamer. Een vindingrijk staaltje van ‘verstoppertje’, waarbij het verstopte voorwerp niet in onze drie dimensies is verborgen, maar juist in het platte vlak van een afbeelding.
Deze vondst herinnert ons aan de complexiteit van onze waarneming en hoe makkelijk we misleid kunnen worden door onze veronderstellingen en verwachtingen. Het nodigt uit om onze waarnemingen te toetsen en alle aspecten van onze omgeving te verkennen.
In dit geval bevindt de hond zich niet fysiek in de kamer, maar is hij toch onmiskenbaar deel van het geheel. Het leert ons verder te kijken dan wat direct zichtbaar is en de wereld vanuit meerdere invalshoeken te bevragen. Wie weet, zullen we de volgende keer sneller omhoog kijken en de oplossing zien die ons vanuit een ander perspectief begluurt.
