Wouter komt niet vooruit op de huizenmarkt
Wouter, 34, is het eindeloze gezoek naar een normaal huis helemaal zat. Samen met zijn vriendin speurt hij al bijna twee jaar Funda af en loopt hij makelaars af. Telkens als ze denken dat het raak is, is de woning alweer verkocht of vliegt de prijs omhoog. “Je zet alles op alles, maar je bent steeds net te laat,” zegt hij moe. Het voelt voor hem alsof de markt hem telkens één stap vóór is.
Ruime huizen tegenover benauwde appartementen
Wat steekt hem het meest? Dat veel gepensioneerden in grote eengezinswoningen blijven wonen. Vaak met z’n tweeën in een huis met meerdere slaapkamers en een tuin waar nauwelijks nog iets mee gebeurt. Ondertussen zitten jonge stellen zoals Wouter en zijn vriendin vast in een klein appartement zonder uitzicht op iets groters. “Het voelt gewoon krom,” zegt hij. “Jarenlang wonen in een huis dat veel te ruim is, terwijl wij niet kunnen doorstromen. Die meters liggen in feite stil.”
Een huizenmarkt die geen kant op gaat
Hij is lang niet de enige met dit verhaal. Vrienden en kennissen lopen tegen dezelfde muur: noodgedwongen bij ouders wonen, met kleine kinderen in een te krappe huurwoning, of elke bezichtiging eindigen als nummer tien. Wouter ziet twee oorzaken die elkaar versterken: er worden te weinig woningen gebouwd én doorstroming stokt omdat ouderen grote huizen blijven bezetten. “Je voelt gewoon dat er nauwelijks beweging in zit,” zegt hij. “De tent zit op slot.”
“Zorg dat mensen kunnen doorstromen naar wat past”
Wouter vindt dat er sneller ruimte vrij moet komen. Volgens hem is het logisch dat ouderen verhuizen naar een woning die past bij hun levensfase. “Waarom drie lege slaapkamers aanhouden als je ze niet gebruikt? Het is zonde van de ruimte,” zegt hij. Hij snapt dat verhuizen beladen kan zijn, zeker als een huis vol herinneringen hangt. “Maar je moet ook eerlijk zijn: als niemand een stap zet, verandert er ook niets.”
Over prikkels en stevige keuzes
Hij weet dat je niemand kunt dwingen om te verhuizen, maar vindt wel dat de overheid veel steviger mag sturen. Denk aan fiscaal voordeel voor gepensioneerden die kleiner of gelijkvloers gaan wonen. “Maak het gewoon súper aantrekkelijk,” stelt hij voor. “Regel belastingvoordelen, lagere overdrachtsbelasting of een verhuisbonus. Dan gaan meer mensen het serieus overwegen.” Volgens Wouter kan zo’n aanpak de doorstroming op gang brengen én de vraag naar compacte, levensloopbestendige woningen stimuleren.
Effect op bouw en werk
Meer vraag naar kleinere, toegankelijke woningen geeft volgens hem een positieve impuls aan de bouw. Projectontwikkelaars krijgen dan een helder signaal: bouw niet alleen grote gezinswoningen, maar ook genoeg goede alternatieven voor ouderen. Dat levert niet alleen extra huizen op voor starters en jonge gezinnen, maar kan ook banen creëren. “Als je de juiste woningen aanbiedt, volgt de rest vanzelf,” denkt hij.
Begrip voor gevoel, oog voor het geheel
Een vriend van Wouter bekeek laatst een huis van een ouder stel dat al jaren geen kinderen meer thuis heeft, maar niet wil verhuizen door de herinneringen. Wouter snapt dat echt. Tegelijk hoopt hij dat mensen het bredere belang zien. “Het gaat niet alleen om vierkante meters, maar om eerlijk verdelen,” zegt hij. “Iedereen verdient een kans op een fijn thuis. Nu lopen te veel jongeren vast omdat er te weinig wordt doorgegeven.”
Geen strijd, wel eerlijk spel
Wouter benadrukt dat hij niet tegenover ouderen wil staan. Voor hem draait het om slim en eerlijk beleid dat doorstromen normaal maakt in plaats van uitzonderlijk. “Ik gun iedereen z’n plek,” zegt hij. “Maar het idee dat je voor altijd in hetzelfde huis blijft, hoe groot of leeg het ook is, helpt de markt niet. Met de juiste prikkels en opties komt er ruimte vrij voor de volgende generatie.” Volgens hem is dat de manier om een vastgelopen huizenmarkt weer in beweging te krijgen.
