Ruben, 42 jaar oud, begint elke dag met een somber gevoel. Hij en zijn vrouw werken beiden voltijds, maar ze vinden het lastig om aan het einde van de maand rond te komen. Ze hebben stabiele banen en zetten zich volledig in, maar het lijkt alsof hun gezamenlijke inkomen niet voldoende is om de almaar stijgende kosten bij te houden. Hun levensstijl is al sober, maar zelfs dat lijkt niet genoeg.
“Het voelt alsof we water naar de zee dragen,” merkt Ruben op. Ze dachten dat twee inkomens hen stabiliteit zouden geven, maar de constante stijging van de maandelijkse uitgaven verstoort hun financiële balans. Het is moeilijk om te zien dat, ondanks alle inspanningen, de eindjes nog steeds niet aan elkaar te knopen zijn.
Aan het einde van elke maand kijken ze vaak in een bijna lege koelkast, terwijl de stapel rekeningen nog steeds groeit. De kosten voor boodschappen, energierekeningen en kinderopvang zijn bijna ondraaglijk geworden. In de afgelopen jaren hebben ze steeds minder grip op hun financiën gekregen, en de besparingen die ze maken lijken nauwelijks effect te hebben.
Als ouders van twee kinderen is het belangrijk voor Ruben en zijn vrouw om hun kinderen een goede toekomst te bieden. Zelfs kleine uitjes, zoals een maaltijd buiten de deur of een kort weekendje weg, zijn nu een grote luxe. “We proberen onze kinderen uit te leggen dat we zorgvuldig moeten kiezen,” vertelt hij, “maar altijd ‘nee’ zeggen valt zwaar.”
Hun kinderen zijn verbaasd dat, ondanks alle inzet van hun ouders, een comfortabel leven ver te zoeken is. Ze hebben al van alles geprobeerd om de uitgaven te drukken. De auto wordt gedeeld, ze zijn overgestapt op een goedkopere energieleverancier, en zoveel mogelijk abonnementen zijn stopgezet.
De eindjes blijven kort
Zelfs met al die maatregelen blijven ze aan het einde van de maand in het rood staan. “Het lijkt alsof, hoeveel we ook besparen, de kosten ons altijd een stapje voor zijn,” klaagt Ruben. Het harde werken en alle moeite om financieel stabiel te zijn, lijken zinloos.
Ondanks de dagelijkse druk probeert Ruben zijn hoop op betere tijden te behouden. Helaas heeft de constante stress zijn impact. Er is weinig ruimte voor fijne momenten met het gezin en ook zijn vrouw voelt de stress van de situatie. “We zitten vast in een systeem waar hard werken niet gelijk staat aan vooruitkomen,” zegt Ruben.
De voortdurende zorgen over de toekomst zorgen ervoor dat ze ’s nachts wakker liggen. Ze vragen zich af hoe ze de eindjes aan elkaar kunnen blijven knopen. En bij het begin van iedere maand begint alles weer van voor af aan: de rekeningen moeten betaald worden, de zorgen blijven. Terwijl ze anderen zien genieten van vakanties of nieuwe aankopen doen, vragen ze zich af waar zij de fout in gaan.
Ruben blijft hopen op betere tijden. Misschien dat met een gezonder economisch klimaat of lagere lasten er meer lucht komt. Hun steun aan elkaar als gezin is hun grootste kracht in deze moeilijke tijden. Toch blijft het knagende gevoel: hoe fixen andere gezinnen dit? Zijn er meer mensen die ondanks al hun hard werk dezelfde problemen ervaren?
