Er was eens een tijd, nog niet zo gek lang geleden, dat je in Nederland omringd werd door tradities en dingen die je nu terugbrengen naar vroeger. De strippenkaart, de Railrunner, roken in de bios – allemaal kleine stukjes van een tijd die eenvoud en kalmte uitstraalde, zonder de constante digitale werkdruk die we tegenwoordig kennen.
De strippenkaart: je waardevolle bezit in je portemonnee
Veel mensen denken met een glimlach terug aan de strippenkaart als ze aan het oude openbaar vervoer denken. In plaats van de moderne OV-chipkaart, had je zo’n rechthoekig stukje papier, bedrukt met veertig blauwe vakjes voor je ritten. Elke trip betekende het stempelen van één of meerdere strippen, afhankelijk van hoe ver je ging. De geur van nieuw gestempelde kaartjes en het ritmische geluid van de stempelmachine waren vaste prik voor reizigers van trein en bus. Het overzichtelijke systeem liet in één oogopslag zien hoeveel ritten je nog over had, en er was altijd een beetje avontuur in flexibel reizen met een paar strippen op zak.
De Railrunner: een avontuurlijk kinderkaartje
De Railrunner was het kaartje speciaal voor kids, vaak gezien als een “gouden ticket.” Voor een klein bedrag konden kinderen het hele land door reizen, en de vrolijke, kleurrijke kaartjes zorgden al voor feestvreugde. Voor kinderen was het bijna magisch om alleen of met het gezin op pad te gaan, met dat kaartje veilig weggeborgen in de jaszak. De treinreis zelf was een avontuur op zich: het aan je voorbij zien trekken van het landschap, het ritme van de spoorrails, en het idee dat elke stop een nieuwe vluchtige bestemming met zich meebracht.
Roken in de bioscoop: mistige nostalgie
Van de jaren ’70 tot ’80 was roken in de bios heel normaal. De geur van sigaretten mengde zich met die van popcorn en zoetigheden, en niemand keek op van een lichte waas rook tijdens de film. Voor sommige mensen geeft deze herinnering aan rook een bepaalde charme aan die dagen, een tijd waarin films op het grote scherm afleidingen waren zonder smartphones die voor afleiding zorgden. Mensen zaten ontspannen in hun stoel, drankje in de hand, en genoten van de film terwijl langzaam de rook zich door de zaal verspreidde.
Melkboeren, brievenbussen en cassettebandjes
De aantrekkingskracht van die periode zat hem niet alleen in het openbaar vervoer en de bioscoopbezoekjes, maar ook in alledaagse dingen die we nu bijna nooit meer zien. Denk aan de melkboer die langs de deuren kwam of de brievenbus op de hoek waar je snel een brief postte zonder naar het postkantoor te hoeven. Cassettebandjes maakte je zelf, met zorg teruggespoeld met een potlood en het plezier van het opnemen van favorieten van de radio. Er was iets bijzonders aan dat analoge leven waarin alles tastbaar was, van de strippenkaart tot het draaien van de cassette.
Verlangens naar eenvoud
Bij velen roepen deze herinneringen een gevoel van heimwee op naar een tijd waarin alles simpeler en rustiger was. Zonder de drukte en digitalisering van nu leefde je meer in het moment. Moderne technologie heeft z’n voordelen, maar die jeugdherinneringen aan fysieke kaartjes, roken in de bios, en het gevoel dat je overal zonder haast naartoe kon, blijven bijzonder.
