Het schijnt dat wijsheid nou eenmaal met de jaren komt. Voor Paula, inmiddels 63 jaar, betekent dat niet alleen duidelijk weten wat ze wil, maar ook het vermogen om ‘nee’ te zeggen. Na jaren voor anderen te hebben gezorgd, is ze nu blij dat ze haar welverdiende vrijheid kan koesteren. Maar onlangs werd deze balans flink op de proef gesteld.
Lisa, Paula’s dochter, is afgelopen zomer moeder geworden van de kleine Sophie. De familie genoot volop van de nieuwkomer, maar kwamen al snel voor praktische problemen te staan. De kinderopvang was onbereikbaar vanwege lange wachtlijsten en Lisa zag geen andere optie dan haar moeder om hulp te vragen. “Mam, zou je misschien een of twee dagen per week op Sophie kunnen passen?” vroeg ze hoopvol.
Paula begreep de situatie van haar dochter maar al te goed. Met Lisa en haar man die beiden een drukke baan hadden, had Sophie extra aandacht nodig. Toch voelde Paula een conflict in zichzelf. Ze was dol op haar kleindochter, maar wilde zich niet vastleggen op een strikt schema. “Ik heb mijn hele leven keihard gewerkt,” zegt Paula. “Ik heb altijd voor mijn kinderen, mijn man en zelfs mijn ouders gezorgd. Nu is het eindelijk de tijd om te genieten van dingen die ik wil doen.”
Tijd voor Eigen Keuzes
Elke donderdag brengt Paula haar tijd door in de sportschool met vriendinnen. Na het sporten drinken ze samen koffie en praten ze over allerlei onderwerpen. “Die dagen zijn mijn oplaadmomenten,” zegt ze tevreden. “Waarom zou ik dat zomaar opgeven?”
Met vastberadenheid legde Paula haar standpunt aan Lisa uit. “Ik begrijp dat het lastig voor jullie is,” begon Paula rustig, “maar ik kan niet de vaste oppas zijn.” Lisa was zichtbaar teleurgesteld, maar Paula legde geduldig uit hoe belangrijk haar vrije tijd en zelfstandigheid voor haar waren. Ze gaf aan af en toe te willen bijspringen, vooral in spoedsituaties. Maar een vaste oppasrol paste niet binnen haar persoonlijke plannen.
Paula voelde zich in het begin rot over haar beslissing. “Als moeder voel je je meteen schuldig in zulke situaties,” bekent ze. “Maar ik wil laten zien dat het oké is om aan jezelf te denken. Mijn dochter begint dat nu ook beter te begrijpen.”
Ze is trots dat ze voor zichzelf gekozen heeft. “Ik hou ontzettend veel van mijn kleindochter, maar mijn leven draait niet alleen om voor anderen te zorgen. Deze tijd is voor mij, ik neem wat ik nodig heb.” Met haar grijze lokken heeft ze niet alleen wijsheid, maar ook de moed om haar eigen pad te kiezen.