Een flinke portie duidelijkheid over senioren in het verkeer
Caroline is 29 en zegt waar het op staat: autorijden op latere leeftijd moet je kritisch onder de loep nemen. Ze snapt heus wel dat je graag mobiel blijft, maar veiligheid gaat echt voor. Volgens haar zijn er simpelweg te veel momenten waarop oudere bestuurders onbedoeld voor gevaar zorgen. “Op een gegeven moment is het genoeg,” vindt ze. Vrijheid is mooi, maar niet als anderen daardoor niet veilig thuiskomen.
Waar haar zorgen vandaan komen
Haar mening komt niet uit de lucht vallen. Caroline maakte meerdere bijna-ongelukken mee doordat iemand voor haar grillig reed, traag anticipeerde of snelheid en afstand verkeerd inschatte. Daarna blijft steeds dezelfde vraag hangen: waarom vinden we dit acceptabel? Waarom zou iemand van zeventig of tachtig per se zelfstandig blijven rijden terwijl de risico’s aantoonbaar groter worden?
Voorbeelden dicht bij huis
Caroline zegt dat bijna iedereen wel een buur, oom of oma kent die eigenlijk niet meer soepel meekomt in het verkeer en toch blijft doorrijden. Vaak hoor je dan: “Ach, laat ze maar.” Maar wat als het misgaat, vraagt ze. Wie zit dan met de gevolgen? Ze snapt niet dat er geen strakkere regels of betere controles zijn, juist om ongelukken te voorkomen en gedoe achteraf te vermijden.
Geen aanval op ouderen, wel realistisch blijven
Ze benadrukt dat dit niets met leeftijdsdiscriminatie te maken heeft. “Ik ben niet tegen ouderen,” zegt ze, “maar je lichaam verandert nu eenmaal. Reactiesnelheid, zicht en gehoor gaan achteruit als je ouder wordt.” Dat is biologie, geen kwestie van wil of karakter. Daar mag je eerlijk over zijn, vindt ze. Erkennen wat er verandert is geen zwakte; het is juist verantwoordelijk naar jezelf en andere weggebruikers.
Leeftijdsgrens of veel strengere controles
Wat haar betreft komt er een duidelijke lijn: na een bepaalde leeftijd niet meer zelf rijden, of in elk geval veel zwaardere controles. Er is nu wel een medische keuring vanaf 75, maar volgens Caroline is die vaak te oppervlakkig. Ze hoort geregeld dat mensen zonder serieuze toets gewoon door mogen. Dan is de vraag: wat is de waarde van zo’n keuring als die niet echt nagaat of je nog veilig de weg op kunt?
Elk jaar een praktijkcheck op echte rijvaardigheid
Een aanpak die Caroline voor zich ziet: elk jaar een check zodra je de 70 voorbij bent. Niet een formuliertje of een generieke test, maar een serieuze beoordeling van zicht, gehoor, reactievermogen en praktische rijvaardigheid. Denk aan een korte rit met een examinator, oefeningen voor noodgevallen en een objectieve evaluatie. Volgens haar helpt dat om risicovolle situaties te voorkomen en biedt het duidelijkheid, ook voor familie die zich zorgen maakt.
Waarom het zoveel emoties oproept
Wat haar steeds weer verbaast, is hoe fel de weerstand kan zijn zodra dit onderwerp ter sprake komt. “Alsof je iets vreselijks zegt als je pleit voor extra veiligheid,” zegt Caroline. We accepteren flitspalen, strengere regels voor beginnende bestuurders en campagnes tegen afleiding. Waarom zouden we dan geen maatwerk willen voor oudere bestuurders, terwijl de risico’s aantoonbaar stijgen? Sommige vrienden geven haar gelijk, maar merken dat veel mensen bang zijn om ouderen te kwetsen.
Pleit voor een eerlijk gesprek en verantwoordelijkheid nemen
Caroline wil vooral dat je er open over kunt praten. Merk je dat je je niet meer zeker voelt in het verkeer, zegt ze, wees daar eerlijk over en regel een ander vervoersmiddel. Dat is veiliger voor jou én voor iedereen om je heen. Haar wens is simpel: ontspannen de weg op en erop kunnen vertrouwen dat iedereen achter het stuur daar ook echt toe in staat is. Veiligheid eerst, dat is toch redelijk?
