Er ligt een metalen voorwerp op de tafel. Het is klein, vrij compact en behoorlijk zwaar voor zijn formaat. Aan de zijkant zie je een draaiknop en bovenop zit er een soort sleuf die doet denken aan een sleutelgat of oud gereedschap. Het object is overduidelijk gebruikt, gezien de krassen en doffe plekken op het metaal.
Voor iemand die nu leeft, lijkt het iets uit een gereedschapskist. Misschien iets voor fietsen? Een stuk van een verouderde machine? Of gewoon een vreemd nominaal object uit opa’s schuur?
Maar wat oudere mensen herkennen het meteen, niet door te lezen – maar uit ervaring.
antwoord:
Dit is een ouderwetse blikopener, speciaal ontworpen voor het openen van vlees-, vis- en worstblikken. Het komt uit een tijd dat je blikjes nog niet zomaar met een lipje open kon maken en wanneer een maaltijd uit een blik heel gangbaar was, soms zelfs een beetje chic. Deze opener had een handmatige draaiknop met een ovale sleuf. Je zette het lipje van het blik in de sleuf en begon te draaien, rondje na rondje, totdat het metaal uiteindelijk toegaf en het blik open ging, als een sardineblikje.
Voor velen brengt dit voorwerp herinneringen naar boven. Aan oma’s voorraadkast vol conserven. Aan de zaterdagen waarop er uit het niets ‘rundvleessalade’ of ‘leverpastei’ uit een blik op tafel kwam. Aan zomerkampen waar de leiders met zo’n opener grote blikken worst opendeden voor de lunch.
Tegenwoordig kom je zulke apparaten zelden tegen. Alles is gewoon kant-en-klaar, wordt gemakkelijk opengetrokken of gewoon online besteld. Maar dit voorwerp vertelt een ander verhaal – één van geduld, eenvoud en een keuken waar elke stap nog echte aandacht vergde.
