“Dit is een restaurant, geen speelplek,” zegt Jan (51) met een mix van trots en ergernis. De tent loopt als een trein, de keuken draait overuren, maar één ding begon hem echt te irriteren: schreeuwende kids tussen de etende gasten.
In alle rust eten zit er niet meer in
Al vijftien jaar staat Jan aan het roer van een restaurant in het hart van een middelgrote stad. Zijn idee is simpel: goed eten, mooie wijnen en een relaxte sfeer. Die rust werd de laatste tijd steeds vaker doorbroken door jonge gezinnen. “Kinderen die door de zaak stuiteren, krijsen of met friet smijten – dat past hier niet,” zegt hij. “Mijn gasten willen rustig van hun bord genieten, niet een peuter onder de tafel zien kruipen.”
Een gedurfde keuze
Na maanden vol irritatie hakte Jan de knoop door: vanaf 19.00 uur zijn kinderen niet meer welkom in zijn restaurant. Overdag en vroeg op de avond kan iedereen binnenlopen, maar zodra het echte diner begint, is het adults only. “Ik wil dat mensen ontspannen kunnen eten, praten en genieten. Dat lukt niet met gekrijs op de achtergrond.”
Geen ‘vreetschuur’, maar een zaak met klasse
Volgens Jan is zijn zaak niet de plek voor drukte. “Alle respect voor ouders, maar niemand zit te wachten op een halve kinderopvang tijdens het diner. Er zijn genoeg familierestaurants waar kinderen welkom zijn. Hier draait het om sfeer en beleving, niet om patat en kleurplaten.”
Hij benadrukt dat het niets met kinderhaat te maken heeft. “Ik heb kleinkinderen, ik weet hoe levendig ze kunnen zijn. Maar alles heeft z’n moment. Na 19.00 uur kies ik voor rust.”
De reacties zijn gemengd
De maatregel zorgde direct voor veel reacties. Sommigen prijzen Jan om zijn lef. Op sociale media lees je berichten van klanten die het een verademing vinden. “Eindelijk ergens waar je ongestoord kunt eten,” schrijft iemand. Een andere vaste gast zegt: “Je betaalt voor kwaliteit, niet voor herrie.”
Er klinkt ook boosheid. “Pure kinderhaat,” reageert een moeder op Facebook. “Alsof kinderen niet mee mogen aan tafel bij een normale maaltijd.” Anderen vinden dat Jan mensen buitensluit en noemen het “asociaal onderscheid”.
Jan blijft rustig onder de kritiek
Hij laat zich niet van de wijs brengen. “Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Sinds deze regel is de sfeer juist verbeterd. Gasten blijven langer zitten, het team is relaxter en het geluidsniveau is eindelijk prettig.”
Volgens Jan draait het om respect, niet om uitsluiting. “Als een volwassene te luid is, spreken we die net zo goed aan. Maar kleine kinderen snappen dat nog niet. En het is niet eerlijk om ouders steeds weer te vragen hun kids stil te houden. Dan kies ik liever voor duidelijke grenzen.”
Het gaat ook om de ervaring
Voor veel gasten is uit eten gaan een moment, zegt Jan. “Je wilt je even volwassen voelen: mooie gerechten, goede wijn, een kalme sfeer. Begint er dan een kind te krijsen, dan is de magie weg. De beste chef kan niet op tegen dat geluid.”
Wat vind jij?
Vind je Jan’s keuze moedig of juist te streng? Moet een restaurant iedereen willen bedienen, of mag een ondernemer zelf bepalen voor wie zijn zaak bedoeld is?
Voorstanders noemen het een logische zet: “Niet elke zaak hoeft kindvriendelijk te zijn.” Tegenstanders vinden het discriminerend: “Kinderen horen erbij — ook na zeven uur.”
Jan zelf blijft ontspannen. “Ik wil gewoon dat mijn gasten zonder stress kunnen eten. Is dat nu echt te veel gevraagd?” zegt hij met een glimlach. “Wie dat snapt, is hier van harte welkom. Alleen dan dus wel zonder kinderwagen.”
