Eten bij toprestaurants: “Pieter-Paul en ik zijn gek op uit eten gaan. We kiezen vaak adressen uit de Michelin-gids; dan weet je dat je goed zit,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van drie en vijf blijven dan thuis met de oppas. Zo’n zeven gangen met een wijnarrangement is niets voor hen, dus daar maken wij samen een avondje van. Het is ook lekker om even tijd met z’n tweeën te hebben. Terwijl de oppas met de kinderen pizza eet, genieten wij van een menu op sterrenniveau. Iedereen blij.”
Leuke complimenten
Hoewel de meiden een avond met de oppas prima vinden, vragen ze steeds vaker of ze mee mogen. “Kinderen van deze leeftijd in een sterrenzaak zien wij nog niet zitten, maar voor een lunch nemen we ze geregeld mee. Pieter-Paul en ik bestellen dan ieder twee gerechten en de kinderen prikken gezellig mee. Meestal gedragen ze zich heel netjes. Laatst kregen we zelfs complimenten van de buren aan tafel omdat ze zo rustig en gezellig bezig waren.”
Fristi en een kleurplaat
Het gaat natuurlijk niet altijd vlekkeloos. “Onze oudste was laatst meteen chagrijnig toen we een eetcafé binnenstapten. Niks was goed en ze riep dat het ‘een heel stom restaurant’ was. Wij wilden het liefst door de grond zakken, maar de serveerster pakte het slim aan met een Fristi en een kleurplaat. Daardoor werd ze rustig en konden wij ons eten opeten. Uiteindelijk had bijna niemand echt last van haar.”
Kille blikken
Onlangs ging het toch weer mis, dit keer in een klein bistrootje. “We kwamen binnen met speelgoed en iPads. Terwijl we de kinderen installeerden, voelden we al die kille blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’ vroeg onze oudste net iets te hard, terwijl een dame ons afkeurend aankeek. Ik negeerde de vraag en glimlachte vriendelijk naar die vrouw, die haar hoofd wegdraaide en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een azijnblik, dacht ik.”
Geen warm welkom
Rozemarijn en haar gezin voelden zich al snel ongewenst. “Ook de bediening had duidelijk weinig zin in kinderen. Zelfs nadat we een fles wijn van 95 euro hadden besteld, wilden ze geen simpel gerechtje voor de meiden maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze kunnen iets van de kaart kiezen.’ Dat hebben we toen maar gedaan, maar ze vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Uiteindelijk deden we alles om de boel te sussen, zonder resultaat. “Eerst tranen, toen geschreeuw, en daarna rolden ze over de grond. Geen enkel foefje werkte. Pieter-Paul liep met ze de gang op, en ik probeerde nog friet te regelen. Toen gebeurde iets wat ik niet voor mogelijk hield: ‘Mevrouw, andere gasten ervaren overlast van uw kinderen. We hebben de rekening al klaar. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een kelner kortaf. Ik legde het geld neer, stopte de dure fles in mijn tas en ben boos vertrokken.”
Restaurant biedt excuses aan
De volgende dag belde het restaurant om excuses te maken. “De eigenaar had van zijn team gehoord wat er was gebeurd. Hij zei dat meerdere gasten over de kinderen hadden geklaagd, maar dat we nooit zo naar buiten gezet hadden mogen worden. Hij stortte het geld voor eten en wijn terug en bood een diner voor twee aan. Dat vonden we heel netjes.”
