Kiezen voor gemak boven idealen
Op een dag zat ik weer met een berg afval, zoals aluminium zakjes van babyvoeding en plastic verpakkingen van luiers. Mijn zoontje huilde onophoudelijk en in mijn vermoeidheid stopte ik alles maar in één zak. Ik dacht toen: ‘Dat sorteer ik later wel.’ Maar toen die zak er aan het einde van de dag nog stond, besloot ik alles zo de container in te gooien. ‘Eén keer moet kunnen,’ dacht ik maar.
Die ene keer werd al snel een gewoonte. En nu moet ik eerlijk zijn dat ik mijn afval niet meer scheid. Na een lange dag, als mijn zoontje eindelijk slaapt – hij is nu zes maanden en slaapt iets beter – gooi ik alles maar in dezelfde zak.
Van etensresten tot verpakkingen, doekjes en luiers, het gaat allemaal in dezelfde container. Omdat ik niet wil dat mijn buren erachter komen, doe ik dit vaak ’s avonds laat, als het donker is. Ik moet dan een stukje door de straat lopen, en dat voelt altijd een beetje als een ‘walk of shame’.
Ik weet dat dit niet iets is om trots op te zijn, en ik besef dat ik mijn gedrag moet veranderen. Ik herinner mezelf eraan dat een betere wereld bij jezelf begint, en met mijn zoontje in gedachten moet ik het goede voorbeeld geven. Zodra er weer wat rust in huis is, beloof ik mezelf om mijn gewoontes te verbeteren. Maar tot die tijd heeft gemak de overhand boven mijn goede voornemens.”
Bron: metro
De naam Luuk is fictief gekozen om de privacy van de betreffende persoon te beschermen.
“`
