De ontevredenheid van Lies begon toen een enorme trampoline als verrassing voor de verjaardag van het buurjongetje arriveerde. Dit kolossale pronkstuk nam meteen een prominente plek in het strakke grasveld van de buren in en ontpopte zich al snel tot een bron van irritatie die Lies behoorlijk op de zenuwen werkte.
Wat de parel van de buurtkindjes was, bleek voor Lies een ware frustratie. Het gejuich, gegier, gelach en de algehele opwinding die het grote springding met zich meebracht, waren alles behalve prettig voor haar oren. Lies betitelt de hele toestand als ‘bloedje irritant’ en geeft aan dat het kabaal zelfs haar rustmomenten op haar eigen veranda in de weg staat.
Na een week van oplopende frustratie, besloot Lies de buren te benaderen met de vriendelijke vraag of het springtoestel weg kon. Hun antwoord was echter onverzettelijk. De buurman suggereerde zelfs dat Lies maar oordoppen moest dragen om het geluid van de spelende kinderen te negeren. Het gesprek liep uit op een fikse ruzie en zelfs de door Lies ingeroepen hulp van de wijkagent bracht geen oplossing.
Machteloos en op het randje van wanhoop vraagt Lies zich af of haar frustratie terecht is, of dat ze zich misschien aanstelt. Wat zou jij haar in deze situatie adviseren? Laat je mening achter in de reacties!
*Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit verhaal aangepast.
