Laura, een 45-jarige moeder van twee kinderen, vindt dat er grondig moet worden nagedacht over de verdeling van dagelijkse huishoudelijke taken. Zij gelooft dat vrouwen zich moeten losmaken van de overtuiging dat ze verplicht zijn om de was, het vouwen, en strijken van de kleding van hun man te doen.
Ze is ervan overtuigd dat mannen in staat moeten zijn om hun eigen kleren te beheren. Laura zegt: “Het heeft niets te maken met minder liefde voor mijn man, maar meer met het feit dat hij zelf ook makkelijk een wasje kan draaien.”
Ze valt op dat veel vrouwen automatisch de huishoudelijke klusjes op zich nemen, vooral als het om de was gaat. “Ik ben niet tegen samenwerken,” legt ze uit, “maar er moet een evenwichtige verdeling zijn. Het is meer dan alleen iemand een plezier doen.”
Laura denkt dat thuis de verwachtingen vaak achterblijven, ook al streven we op de werkvloer naar gelijkheid. “We hebben het over gelijke kansen op het werk,” zegt ze, “maar thuis wordt er nog vaak eentje over het hoofd gezien als het om gelijkheid gaat.”
Wat Laura vooral stoort, is dat vrouwen vaak zelf deze routines in stand houden. Ze ziet dat terug in haar omgeving: vriendinnen die zonder na te denken ook de was van hun partner doen of afvragen of er nog vuile kleding is.
“Deze gedragingen zijn doorgegeven van generatie op generatie,” vertelt Laura verder. “Ik zag mijn moeder het altijd voor mijn vader doen en dacht dat het normaal was.” Het besef dat dit niet meer in deze tijd past, kwam later.
Na een drukke week op het werk waarin ze moe werd van het vouwen en strijken van andermans kleren, begon Laura anders naar de situatie te kijken. Ze was het zat om zoveel energie te verspillen aan tijdrovende klusjes.
“Mijn man kan prima zelf een was draaien en zijn spullen opvouwen,” zegt ze lachend. “Sterker nog, hij is er zelfs beter in geworden dan ik!”
Gelijke taakverdeling thuis
Het idee van Laura roept gemengde reacties op in haar sociale kring. Sommigen steunen haar volledig en vinden het goed dat ze haar partner ook de verantwoordelijkheden laat nemen. Anderen hebben meer moeite met dit concept en zien zorg voor hun partner als belangrijk.
“Zorg voor elkaar is prima,” benadrukt Laura, “maar de taken moeten wel eerlijk verdeeld zijn. Niet één persoon zou de hele lading moeten dragen.”
Veel vrouwen vinden het moeilijk om deze patroon te doorbreken, vooral als het om de was gaat. “Ik begrijp het, want voor velen is het een manier om liefde te tonen,” zegt Laura. “Maar er zijn ook andere manieren om die liefde te laten zien.”
Laura denkt dat een relatie alleen echt kan bloeien als allebei eerlijk hun verantwoordelijkheden delen. Het betekent niet dat de liefde verdwijnt als je niet alles zelf doet; juist door elkaars tijd en moeite te respecteren, verdiep je de relatie.
De verandering bracht voor Laura best wat uitdagingen met zich mee. “Het kostte tijd om mijn man te laten inzien dat het niet uit frustratie kwam, maar dat ik om een eerlijkere taakverdeling vroeg,” legt ze uit. Ze ging het gesprek met hem aan, en hoewel hij aanvankelijk wat weerstand bood, begreep hij haar uiteindelijk. Nu waardeert hij haar zelfs nog meer.
Voor Laura voelt deze verandering als een persoonlijke overwinning en als een stap richting eerlijkere relaties. Ze hoopt dat andere vrouwen zich bewust worden van de stilzwijgende regels thuis en durven hier verandering in te brengen. Het draait om wederzijds respect en gedeelde verantwoordelijkheden.
“Je hoeft niet alle huishoudelijke taken over te nemen om je liefde te tonen,” concludeert ze. “Ware liefde gaat om elkaars tijd respecteren en samen de verantwoordelijkheden dragen.”
Met haar verhaal wil Laura andere vrouwen inspireren om na te denken over hun taakverdeling thuis. Ze moedigt aan om eens te kijken naar een eerlijkere verdeling, omdat dat beide partners gelukkiger kan maken. Voor Laura betekent het feit dat haar man nu zijn eigen kleren wast, dat hij erkent hoeveel tijd zij nodig heeft voor haar eigen dingen. Dat is voor haar de kern van echte liefde.
