Joop, een man van 79 jaar, besloot een avondje uit te gaan eten in Amsterdam. Dit doet hij wel vaker en hij kijkt er altijd naar uit. Maar deze avond verliep heel anders dan hij had gedacht.
In plaats van een relaxte avond met lekker eten en gezelligheid, liep hij tegen een onverwachte uitdaging aan. Het begon meteen toen hij het restaurant binnenliep.
“Ik had zin in een leuke avond,” begint Joop zijn verhaal. Hij keek uit naar een heerlijke maaltijd in een knus Amsterdams restaurant, zoals hij dat gewend is. Maar nog voordat hij echt kon zitten, viel hem iets vreemds op.
Bij het vragen om een tafel werd hij verwelkomd met een vriendelijke ‘Hello, how are you?’ Eerst dacht hij dat het misschien een grap was, maar dat bleek niet het geval.
Niet begrepen in eigen land
Joop, die zijn hele leven in Nederland Nederlands spreekt, voelde zich plotseling een vreemdeling in zijn eigen land. “Het voelde echt gek,” zegt hij. Hij probeerde in het Nederlands te communiceren, maar de jonge serveerster had geen idee wat hij zei. “Ze staarde me gewoon aan zonder te reageren.”
Wat al snel duidelijk werd, was dat niemand van het personeel Nederlands sprak. Toen hij vroeg of iemand hem kon begrijpen, werd hij opnieuw in het Engels aangesproken. Joop werd steeds meer gefrustreerd.
Bijna lachwekkend vond hij de geërgerde gezichten van de medewerkers. “Ze rolden met hun ogen en zuchtten, alsof ik hun tot last was,” vertelt Joop terwijl hij zijn hoofd schudt. En dat terwijl hij alleen in zijn eigen taal wilde bestellen.
Voor Joop, die gewend is om zonder gedoe in zijn moedertaal te spreken, was dit onacceptabel. “Het leek alsof ze geen moeite deden om me te helpen,” vervolgt hij. “Ze lieten me volledig aan mijn lot over, zonder enig begrip te tonen.”
Niet gewaardeerd
Joop voelde zich hierdoor buitengesloten en ongewenst, alsof hij er niet toe deed. “Het leek alsof je alleen welkom was als je Engels sprak,” voegt hij eraan toe. “Dat maakte me echt nog verdrietiger.”
Hij beseft dat Amsterdam internationaal is en veel toeristen trekt. Engels kan in veel situaties praktisch zijn, maar waarom geen Nederlands erbij gebruiken in een Nederlands restaurant?
“Waarom moet ik naar een ander land om Engels te praten?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet beide talen gebruiken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
Joops ervaring raakt een gevoelige snaar. Veel oudere Nederlanders, die gewend zijn alles in hun eigen taal te doen, merken dat dit steeds minder vanzelfsprekend is.
“Het voelt alsof Nederland minder van ons zelf wordt,” klaagt Joop. “Voorheen pasten toeristen zich aan, nu is het andersom.”
Deze ervaring heeft Joop diep geraakt. “Ik ga daar niet meer naartoe,” concludeert hij. “Het ging niet om het eten. Dat weet ik niet eens, want ik heb uiteindelijk niets besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Joop wijst hiermee op een groeiend probleem: de internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms belangrijker lijkt dan de lokale bevolking.
Zijn verhaal herinnert ons eraan dat, hoewel we de wereldwijde gemeenschap omarmen, het essentieel blijft om ook de lokale cultuur en taal te respecteren. “Zeker als we in Nederland zijn,” zegt Joop vastberaden. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
