Jenny (36): “Iedereen om me heen gaat ervan uit dat ik door een Tinderdate ‘per ongeluk’ zwanger raakte en dat die gast niets met het kind te maken wil hebben, dus dat ik het straks in m’n eentje ga doen. Wat niemand weet: dit was precies mijn plan.”
Hobbels in de liefde en een kinderwens
“Liefde en ik zijn geen gouden match. Mijn eerste serieuze relatie duurde van mijn negentiende tot mijn 27ste, en ik trok de stekker eruit toen ik ontdekte dat hij al drie jaar een ander had. Ik was volledig gesloopt; mijn toekomstbeeld kon de prullenbak in. Het duurde zeker een jaar voordat ik mezelf weer een beetje bij elkaar geraapt had.”
“Daarna heb ik flink rondgedate en met allerlei mensen opgehangen, maar niemand wist me langer dan een paar weken te boeien. Tot Milan opdook. Het mooie aan hem: hij jaagde op mij. Het voelde als een sprookje, de prins op z’n witte paard. Alleen… Milan had serieuze bindingsissues en een niet te stillen honger naar avontuur.”
“Ik heb anderhalf jaar geprobeerd er iets moois van te maken. Het was een achtbaan: pieken van euforie en daarna keihard crashen, met weekenden dat ik nauwelijks mijn bed uitkwam. Zodra hij weer van zich liet horen, klampte ik me vast als een soort junk die zijn volgende shot nodig heeft.”
Lastige knopen en mijn weg naar moederschap
“Ik hield – eerlijk, ik houd nog steeds – zielsveel van hem, en ik weet dat het wederzijds was. Maar zijn drang naar vrijheid deed mij steeds pijn. Hij wilde telkens iets nieuws, was constant onderweg en leefde praktisch uit zijn rugzak. Zijn eigen appartement zag hij amper. Als hij een paar dagen bij mij was en we gewoon een rustig ritme hadden, werd hij zichtbaar onrustig.”
“Hoe dol we ook op elkaar waren, we moesten kappen. We maakten elkaar kapot. Ik verlangde naar een gezin en houvast; hij wilde ruimte en geen verplichtingen.”
“Die laatste, echt definitieve breuk is nu bijna twee jaar geleden en heeft diepe krassen achtergelaten. Relaties? Ik ben er eigenlijk klaar mee; solo voelt veiliger. Ik kan me niet voorstellen dat er nog iemand komt die mijn hart zo laat razen als hij deed. Onbewust vergelijk ik elke man met hem, en niemand redt het daarbij.”
Een ongewone aanpak
“Toch is die wens om moeder te worden sterk, en de klok tikt door. Ik heb lang zitten puzzelen: wat nu? Alleen moeder worden durf ik prima, maar hoe regel je dat je zwanger raakt?”
“Een spermabank voelde te klinisch, en het idee om een bekende te vragen en dan zelf te knoeien met pipetjes… daar had ik nul behoefte aan.”
“Moest ik dan iets beginnen met iemand die ik ‘wel oké’ vond? Dat zou zo kunnen; een avondje swipen en ik kan met meerdere mannen afspreken. En toen viel het kwartje: waarom zou ik het niet gewoon zó plannen dat ik zwanger word van iemand die het niet hoeft te weten?”
“Mijn cyclus is heel regelmatig, dus het perfecte moment kiezen is easy. En in Amsterdam barst het op Tinder van de toeristen die je daarna nooit meer ziet. Precies dat ben ik gaan doen.”
“In de derde maand was het raak: na dates met een Italiaan en een Amerikaanse toerist bleek ik zwanger. Van geen van beiden weet ik de achternaam en wie de vader is, maakt voor mij niet uit.”
“Ik ben dolgelukkig met het jongetje in mijn buik. De manier waarop is misschien niet keurig, en ik snap dat ik hem een vaderfiguur ontneem. Maar ik ben vastbesloten dat ruimschoots te compenseren door hem met alles wat ik heb te overladen met liefde.”
