Veel mensen hechten er belang aan om een goede relatie met hun buren te onderhouden. Ze houden van een buurt waar iedereen elkaar kent, steun biedt als dat nodig is en waar je soms een gezellig straatgesprek kunt hebben. Voor velen is dat ideaal. Maar voor Helene, een 59-jarige vrouw, is dat aanvankelijke enthousiasme veranderd in iets wat ze nu liever vermijdt. Waar ze eerst blij was met de saamhorigheid, heeft ze nu het punt bereikt dat ze helemaal geen contact meer met de buren wil. Waarom? Ze is het beu dat iedereen alles van haar wil weten.
In het begin leek alles nog prima. Toen Helene net verhuisd was, stond haar buurvrouw al snel voor de deur met een zelfgebakken cake. “Laten we elkaar leren kennen, dat is toch leuk,” had ze gezegd, en Helene vond het een mooi gebaar. Ze maakte tijd vrij voor een praatje. Binnen no-time stond de hele straat voor haar deur, nieuwsgierig naar de nieuwe buurvrouw. Het voelde als een warm welkom en ze voelde zich direct op haar gemak.
Na een tijdje begon die warme ontvangst echter verstikkend aan te voelen. Iedere keer dat Helene haar huis verliet, hoorde ze vragen als: “Waar ga je naartoe?”, “Wat voor werk doe je?” of “Ik zag dat je laatst bezoek had, wie was dat?” Ze kreeg het idee dat er geen duidelijke scheiding meer was tussen haar privéleven en haar leven in de buurt. Wat eerst gezellig en sociaal aanvoelde, veranderde in een gevoel dat haar privacy werd aangetast.
Hoewel Helene zichzelf niet als asociaal beschouwt en best haar buren wil helpen, zijn er grenzen. Ze voelt niet de behoefte om dagelijks verantwoording af te leggen over wat ze doet of waarom ze thuiswerkt. Steeds moest ze haar keuzes verdedigen en het leek alsof ze niet vrij kon bewegen zonder dat iemand daar iets van vond. Dit begon haar enorm te vermoeien.
Het werd echt teveel voor haar toen een buur vroeg waarom ze nog steeds geen relatie had. “Je bent zo vaak alleen thuis, voel je je niet eenzaam?” werd gevraagd. Hoewel goed bedoeld, vond Helene het ongepast. Het leek alsof haar privéleven algemeen besproken kon worden, gewoon omdat ze in de buurt wonen.
De Nadelen van Burencontact
Vanaf dat moment heeft Helene zich steeds meer teruggetrokken. Ze besloot vriendelijk te blijven als ze iemand tegenkomt, maar dingen zoals buurtbarbecues en de buurtapp laat ze nu links liggen. Ze houdt het bij beleefdheidsuitwisselingen en probeert zo min mogelijk over zichzelf te delen. Voor haar is dit de manier om weer rust te vinden.
Toch krijgt Helene hier ook vragen over. “Je komt nergens meer, Helene!” of “Mis je het niet om samen iets te drinken?” hoort ze vaak. Maar nee, ze mist het niet. Wat ze vooral mist, is haar privacy. Ze wil zelf kunnen beslissen hoe ze haar leven leidt zonder dat daarbij steeds haar buren betrokken zijn. Haar eigen vriendenkring is voor haar voldoende.
Sommigen zullen misschien zeggen dat Helene te hard is en het goed bedoelde contact van haar buren niet waardeert. Misschien. Maar Helene heeft geleerd hoe belangrijk het voor haar is om grenzen te stellen en haar eigen ruimte te beschermen. En als dat betekent dat ze afstand moet nemen van haar buurt, dan doet ze dat. Die afstand geeft haar rust.
Ze is van mening dat afstand houden niet verkeerd is. Het is niet nodig dat iedereen dikke vrienden is alleen omdat ze naast elkaar wonen. Privacy respecteren is net zo belangrijk als gezellig kletsen. Misschien dat we door elkaar wat meer ruimte te gunnen, elkaar ook beter begrijpen.
Dus nee, Helene wil geen burencontact zoals vroeger. Ze wil leven zonder het idee dat ze constant in de gaten wordt gehouden. En als dat betekent dat ze uitnodigingen moet afslaan, dan doet ze dat. Voor haar is het belangrijk dat ze zich thuis weer op haar gemak voelt, zonder de druk van nieuwsgierige buren.
