Harry (63) leeft al drie decennia van bijstand en voelt zich een koning

Als je aan een uitkering denkt, denk je waarschijnlijk niet direct aan trots. Maar Harrie Plazier, een zestigjarige man, heeft bewust voor zijn levenspad gekozen. Al dertig jaar leeft hij van een bijstandsuitkering. Voor hem betekent dit leven vooral vrijheid en geen verplichtingen, en hij dankt dat geheel aan zijn uitkering. Zijn verhaal biedt een verrassende en eigenzinnige kijk op een levensstijl die veel mensen vreemd vinden.

Mensen in de bijstand worden vaak gezien als mensen die willen werken, maar vanwege verschillende redenen niet kunnen. Daarom is het interessant dat Harrie bewust kiest voor een leven zonder werkdruk en daar open over is. In een recent interview met Omroep PowNed legde hij uit hoe hij zijn leven invult.

“Met wat ik krijg, kan ik prima rondkomen,” vertelde Harrie. Hij liet weten hoe hij zijn geld beheert: “Elke maand ontvang ik iets meer dan 1.200 euro. Daarvan geef ik zo’n 300 euro uit aan boodschappen, dus ongeveer 10 euro per dag.” Eigenlijk geeft hij nog minder uit per dag: “Normaal kosten mijn boodschappen zes tot zeven euro per dag.” Met extra toelages zoals huur- en zorgtoeslag, kan hij soms zelfs wat sparen. Zijn dagen brengt hij door met eten en drinken, zonder te piekeren over geld.

Harrie’s Levensvisie

Harrie geniet elke dag van een soort vakantiegevoel: “Elke dag voelt als vakantie. Geen stress, geen deadlines.” Dit idee kan prikkelen, vooral omdat zijn uitkering betaald wordt door hardwerkende mensen. Harrie lijkt hier echter geen problemen mee te hebben: “Sommigen vinden dat ik parasitair leeft. Maar ik zie dat anders.”

Om deze levensstijl te behouden, houdt Harrie zich aan bepaalde regels. “Ik drink niet, rook niet, snoep niet, gok niet, en vermijd dure vormen van vermaak,” zegt hij. Waar dit vroeger lastig was, ziet hij het nu als een manier om zijn unieke levensstijl vol te houden en frustraties te vermijden.

Journalist Mark Baanders biedt een andere kijk door te zeggen dat hij in één avond 1.200 euro zou kunnen uitgeven. Harrie reageert hierop met een filosofische gedachte: “Je moet goed voor jezelf zorgen. Niemand wil op hun dertigste al opgebrand zijn.” Mark speelt hierop in en grapt: “Misschien beland ik ook wel dertig jaar in de bijstand, net als jij?” Waarop Harrie lachend antwoordt: “Wie weet!”

Harrie’s keuzes zetten je aan het denken over wat belangrijk is in het leven en hoe je vrijheid definieert. Zijn verhaal prikkelt: wat zou vrijheid voor jou betekenen als je zijn plek in zou nemen?