Hannah is 54 en werkt al lange tijd in de administratie. Ze snapt er niks van als ze naar de uitgaven van haar buurman kijkt. “Die man leeft van een uitkering en klaagt dat hij geen geld heeft, maar toch geniet hij elke avond van zijn jacuzzi in de tuin. Hoe kan dat?”, vraagt ze zich af. Het zit haar niet lekker dat zij en haar partner zorgvuldig hun uitgaven plannen en hun budget aanpassen vanwege hogere energiekosten, terwijl haar buurman lijkt te genieten van luxe.
Een jacuzzi in de tuin wordt door velen gezien als een teken van luxe. Heerlijk bubbelend water onder de sterren, een glaasje wijn erbij. Voor mensen die hard werken en op de centen letten, lijkt het onmogelijk dat iemand met een uitkering zoiets kan betalen.
Hannah legt haar bezorgdheden uit: “Ik zie hem nooit werken, maar wel dat er een installatiebedrijf kwam om die jacuzzi te plaatsen. Alsof het heel gewoon is.” Ze vervolgt: “Mijn man en ik hebben allebei een voltijd baan. We leven niet extravagant, maar geven ons geld zorgvuldig uit. Door stijgende kosten hebben we nauwelijks ruimte voor extraatjes.”
De Grotere Vraag van Rechtvaardigheid
Voor Hannah voelt het oneerlijk. “Een jacuzzi is toch geen belangrijke uitgave voor iemand met een uitkering?” zegt ze. Het blijft haar bezighouden, zelfs nadat ze het aandurfde haar buurman aan te spreken. Hij vertelde dat hij de jacuzzi tweedehands via Marktplaats had gekocht voor een paar honderd euro en dat hij er jarenlang voor had gespaard. “Dat klinkt wel logisch, maar het voelt nog steeds niet goed,” zegt Hannah.
Volgens haar buurman gaat hij nooit op vakantie, rookt hij niet en eet hij nauwelijks buitenshuis. De jacuzzi is zijn manier om te ontspannen, en dat vindt hij belangrijk. “Hij zei: ‘Ik ben altijd thuis, dit is mijn moment van geluk.’ Dat is begrijpelijk, maar het blijft oneerlijk voelen.”
Wat de situatie voor Hannah nog verwarrender maakt, is dat ze vaak pakketbezorgers bij de buurman ziet. “Wekelijks krijg ik ze over de vloer. Het zijn vaak kleine pakketten, maar ik vraag me af hoe hij dat allemaal betaalt.”
Mensen zoals Hannah vinden het moeilijk te begrijpen hoe iemand met een uitkering zich luxe kan veroorloven die voor hen onbereikbaar lijkt. Dit roept de vraag op wanneer iemand in de bijstand wel wat leuks mag doen zonder commentaar.
Hannah besefte dat ze misschien harder oordeelt dan ze wil toegeven. “Ik werk mijn hele leven al hard voor wat ik heb. Misschien ben ik ook wel een beetje jaloers of teleurgesteld,” bekent ze.
Uiteindelijk komt het neer op keuzes maken met je spaargeld als je in de bijstand zit. Een socioloog van de Universiteit van Amsterdam merkt op dat mensen vaak niet begrijpen hoe iemand met een uitkering zich voorbereidt op grotere aankopen, zoals via tweedehands spullen kopen of hulp van familie.
“Hannah’s buurman zegt dat hij heeft gespaard en daarom voor een unieke luxe kon kiezen. Maar toch blijft het voor mensen zoals Hannah knagen,” legt de socioloog uit.
Volgens energie-experts kunnen jacuzzi’s inderdaad hoge energiekosten met zich meebrengen, tenzij je kiest voor opties zoals isolerende covers of energiezuinige modellen. Hoewel er manieren zijn om te sparen, blijft het voor Hannah moeilijk om het hele plaatje te begrijpen.
Misschien zou een open gesprek tussen Hannah en haar buurman meer inzicht kunnen bieden over zijn keuzes. Het vraagstuk dat Hannah bezighoudt, gaat verder dan de jacuzzi en raakt aan een groter gevoel van eerlijkheid en vertrouwen. Als mensen het idee krijgen dat het systeem oneerlijk is, kan dat tot frustraties leiden.
Wat vind jij? Zou iemand met een uitkering een jacuzzi moeten kunnen permitteren als hij daarvoor heeft gespaard, of botst dat beeld toch met de werkelijkheid?
