Onderzoek naar de voorkeur voor kleinkinderen
Misschien heb je gemerkt dat je moeder, nu een oma, volledig opleeft als ze rond haar kleinkinderen is. Dit is geen toeval; er zijn wetenschappelijke verklaringen voor. Verschillende onderzoeken hebben gekeken naar dit fenomeen, en de term ‘grootmoederbrein’ biedt enkele verduidelijkingen. Dit concept beschrijft de intense liefde en aandacht die grootmoeders voor hun kleinkinderen hebben. Grootmoeders helpen vaak door op de kleinkinderen te passen terwijl de ouders aan het werk zijn of andere verplichtingen hebben. Hierdoor brengen kinderen waardevolle tijd door met familie en ontvangen ze extra liefde en zorg.
In 2021 voerde een team onder leiding van professor James K. Rilling van de Emory University een studie uit met 50 grootmoeders, elk met minstens één biologisch kleinkind tussen de drie en twaalf jaar oud.
Het onderzoek bekeek hersenactiviteit door de grootmoeders foto’s te laten zien van hun kleinkind, een onbekend kind, een volwassene van hetzelfde geslacht als hun kind, en een onbekende volwassene. Ook vulden de grootmoeders vragenlijsten in die hun betrokkenheid en gehechtheid aan hun kleinkinderen moesten meten. De resultaten waren opvallend: de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor emotionele empathie werden geactiveerd bij het zien van de foto’s van hun kleinkind.
De kracht van emotionele empathie
Emotionele empathie is het vermogen om de emoties van iemand anders te begrijpen en mee te voelen. Uit de studies bleek dat grootmoeders een bijzonder talent hebben voor het begrijpen en delen van de gevoelens van hun kleinkinderen, wat hen nog dichter bij hun kleintjes brengt. Deze gedeelde emoties zorgen ervoor dat kleinkinderen zich begrepen en geliefd voelen, wat een positieve invloed heeft op hun ontwikkeling. Het gevoel van begrepen en gewaardeerd worden draagt bij aan een serene en stabiele jeugd.
De resultaten van professor Rilling en zijn team zijn een startpunt voor verder onderzoek naar dit fascinerende fenomeen. Ze blijven onderzoeken hoe deze bevindingen zich uitstrekken over verschillende situaties en mensen.
Waarom is deze band zo sterk?
De sterke band tussen grootmoeders en hun kleinkinderen roept ook de vraag op waarom deze liefde soms sterker lijkt dan die voor hun eigen kinderen. Een belangrijke factor is de verschuiving in verantwoordelijkheden. Grootmoeder zijn is vaak een rustigere tijd in het leven van een vrouw, zonder de dagelijkse stress en verplichtingen die bij de opvoeding horen. Deze relatieve rust en afwezigheid van zware verantwoordelijkheid stellen grootmoeders in staat om ten volle te genieten van de tijd met hun kleinkinderen.
Grootmoeders hoeven zich niet de hele tijd bezig te houden met opvoeding en discipline, maar kunnen zich richten op fijne momenten en activiteiten met hun kleinkinderen. Aan het einde van de dag gaan de kleinkinderen terug naar hun ouders, waardoor grootmoeders onvoorwaardelijke liefde en genegenheid kunnen geven zonder de druk die bij ouderschap komt kijken. Sommigen geven zelfs aan dat ze van de grootouderervaring meer genieten dan van de tijd dat ze zelf ouders waren, vooral omdat de financiële en dagelijkse druk is afgenomen.
De rol van grootouders
Het onderzoek toont aan dat grootmoeders een tweede moederrol vervullen in het leven van een kind. Ze luisteren, begrijpen de behoeften en gevoelens van hun kleinkinderen en vullen de rol van de ouders aan. Deze emotionele en cognitieve betrokkenheid zorgt voor een diepere en positievere relatie. Hoewel de studie zich voornamelijk richtte op vrouwelijke grootouders, zijn ook grootvaders waardevolle en geliefde personen in het leven van kleinkinderen.
Bronnen: National Library of Medicine, Emory University
