Waarom je dit verhaal niet voor jezelf wilt houden
Samenleven met iemand die elke euro drie keer omdraait kan je gierend gek maken. Natuurlijk, iedereen mag zijn eigen keuzes maken met geld, maar in een relatie moet je elkaar halverwege tegemoetkomen. Precies daarom is dit verhaal zo herkenbaar en zo grappig. Of het nu echt gebeurd is of niet, geen idee, maar ik kwam het tegen en moest hardop lachen. De clou is zó gevat dat ik ’m simpelweg niet voor mezelf kon houden. Plezier delen maakt het alleen maar leuker.
Jarenlange zuinigheid tot op het bot
Het gaat over een man die zijn hele leven hard werkte en elk muntje apart legde. Hij spaarde alsof het een topsport was en was belachelijk zuinig. Als je hem hoorde, draaide alles om geld. Niet uitgeven maar stapelen — dat was zijn lijfspreuk. Familie, vrienden, plezier? Best leuk, maar geld stond altijd op nummer één. Je raadt al dat dat in een huwelijk nog weleens schuurde.
Een wonderlijke laatste wens
Op een dag werd hij ernstig ziek. De artsen waren helder: hij had niet lang meer. Kaum had hij dat gehoord of hij liet zijn vrouw komen. Of ze één ding voor hem wilde doen als hij er niet meer zou zijn. Zijn wens: dat al het geld dat hij bij elkaar had gespaard, met hem zijn graf in zou gaan. Hij wilde zijn vermogen meenemen naar het hiernamaals, zei hij. Zijn vrouw knikte en beloofde het. Een belofte die haar, dat wist ze, straatarm kon achterlaten. Toch hield ze voet bij stuk: afspraak is afspraak, en ze vond zichzelf te eerlijk om te liegen.
De uitvaartdag
En toen was het moment daar. In het kleine dorpskerkje stond de kist. Hij lag er netjes bij; zij zat, in het zwart, op de voorste rij. Toen de dienst bijna voorbij was en de kist dichtgedraaid zou worden, stond ze rustig op. Wacht even, zei ze. Ze had een stevige schoenendoos bij zich, liep naar de kist en legde de doos er zorgvuldig in. Daarna ging de kist dicht en werd hij weggevoerd.
Wat zat er nou in die doos?
Haar vriendin, die naast haar zat en alles had gezien, boog zich verbaasd naar haar toe. Wat zat er in die schoenendoos? De vrouw zei dat ze haar man had gegeven wat hij had gevraagd. Hij wilde begraven worden met zijn geld, dus had ze het in de kist gelegd. De vriendin trok grote ogen. Ben je helemaal gek? fluisterde ze fel. Heb je dat hele fortuin zomaar mee de grond in gestuurd?
Belofte houden, maar met verstand
De weduwe bleef onverstoorbaar. Ze zei dat ze haar woord had gegeven, en dat ze niet loog. Ze had geregeld dat zijn geld met hem meeging. De vriendin snapte er nog steeds niets van. Hoe kreeg je in vredesnaam zoveel geld in een schoenendoos? Hij had toch een enorm bedrag gespaard? De vrouw glimlachte en haalde haar schouders op. Dat vroeg even om creativiteit, zei ze. Ik heb alles op mijn rekening gestort en hem een cheque uitgeschreven. Die ligt nu keurig bij hem in de kist.
De clou met een knipoog
En daarmee was het rond. De man kreeg precies wat hij wilde: zijn complete vermogen ging met hem mee de kist in — zij het als een papiertje dat in het hiernamaals vast zonder gedoe te innen is. Zij hield haar belofte, zonder haar eigen toekomst op het spel te zetten. Of het verhaal waar is, kan me weinig schelen; het is vooral een heerlijke reminder dat je trouw aan je woord en slim zijn prima kunt combineren. En dat een beetje humor soms de beste wraak is.
