Niet alle kinderen groeien op in een warme en geliefde omgeving. Veel jongeren hopen op een plek waar ze omarmd worden. Dit inspireerde Kevin en Dominique Gill om hun huis open te stellen voor pleegkinderen. Na eerdere ervaringen met jongeren, maakte het besluit om een 10-jarige jongen zonder thuis op te nemen, een grote impact op hun leven.
In 2018 kozen Kevin en Dominique ervoor om pleegouders te worden voor Andrew, een jongen van 10 jaar die geen ouders meer had. Andrew had al veel meegemaakt en was vaak verhuisd tussen opvanglocaties. Hij kon geen veilige basis vinden, waardoor hij zich emotioneel terugtrok. Hij kwam op veel mensen koud en afstandelijk over vanwege zijn beschermende houding.
Vaak werd Andrew door sociale diensten omschreven als “moeilijk”. Zijn snelle boosheid schrikte veel adoptiegezinnen af. Toch zagen Kevin en Dominique iets anders in hem; zij waren ervan overtuigd dat liefde elk kind de kans gaf om te bloeien. Andrew kwam bij hen in huis, met de hoop dat hij uiteindelijk een echt thuis zou vinden. Deze reis was echter vol uitdagingen.
In het begin trok Andrew zich enorm terug, hij zat vooral op zijn kamer met zijn computerspelletjes. Kevin en Dominique vertelden aan WBIR Channel 10 dat hij weinig interesse toonde in sociale contacten en vaak oude foto’s bekeek. “Hij wilde niet praten,” zeiden de pleegouders.
Het waren lastige tijden voor de familie Gill, vooral omdat Andrew zich bleef isoleren. Toch weigerden ze hem op te geven. Ondanks zijn uitspattingen werd hij met liefde en geduld ontvangen. Langzamerhand begonnen er positieve veranderingen te komen in zijn gedrag.
Uiteindelijk begon Andrew zich open te stellen en te merken dat de sfeer anders was. Ook hun eigen zoon merkte de verandering. Hoewel ze elkaar niet direct mochten, zag hij in dat iedereen een kans verdient. De jongens groeiden naar elkaar toe, en Andrew voelde zich eindelijk geaccepteerd. Dit besef liet zijn spanning en woede smelten.
De jongens werden echte vrienden. De liefdevolle omgeving deed Andrew goed. Hoewel de sociale diensten klaar waren voor Andrews adoptie, dachten Kevin en Dominique hier nu anders over.
“We wilden Andrew bijstaan tot hij zijn eigen familie had gevonden,” vertelde Dominique. Maar na een misgelopen adoptie realiseerden ze zich dat het misschien wel voorbestemd was dat hij bij hen bleef. Ze vroegen Andrew of hij bij hen wilde blijven. Zijn antwoord was een oprechte “ja”. Deze keuze gaf Andrew eindelijk de stabiele en liefdevolle familie die hij altijd gemist had.
