Joke, een 74-jarige vrouw, zit in een tweestrijd. Stiekem heeft ze haar laatste wil aangepast om niet alleen haar biologische kinderen, maar ook haar stiefkinderen een deel van de erfenis te geven. Ze kwam tot deze beslissing nadat haar tweede man, Arend, overleed en ze voelde dat zijn kinderen ook recht hadden op een stukje van haar nalatenschap. Hoewel Joke oorspronkelijk trouwde onder huwelijkse voorwaarden om toekomstige complicaties te voorkomen, veranderde haar gevoel hierover na het verlies van Arend.
De innerlijke strijd
Joke voelt zich onzeker over hoe haar kinderen, Patrick en Tessa, zullen reageren als ze ontdekken wat ze heeft besloten. Ze is bang voor beschuldigingen van verraad en dat haar kinderen haar beweegredenen niet zullen snappen. Ze maakt zich zorgen dat, wanneer ze er niet meer is, ze niet in staat zal zijn om uit te leggen dat haar liefde voor hen onveranderd is, zelfs al heeft ze ervoor gekozen haar stiefkinderen op te nemen in haar testament. Deze onrust ontstond al na het overlijden van Jokes eerste man, Jan, die een bedrijf naliet. Joke probeerde zonder succes haar kinderen te motiveren het roer van het bedrijf over te nemen als eerbetoon aan hun vader. Uiteindelijk hadden Patrick en Tessa geen interesse, wat resulteerde in de verkoop van het bedrijf en een splitsing van de opbrengst.Lees verder op de volgende pagina.
