Freek (42): Ik werk hard, maar mijn buurman met uitkering geniet van dezelfde luxe!

Freek is 42 en werkt hard om zijn gezin te onderhouden. Hij draait werkweken van wel 50 uur om de rekeningen te betalen. Toch groeit zijn frustratie over wat hij ziet als een oneerlijk systeem. “Ik werk me een ongeluk, maar mijn buurman met een uitkering lijkt net zo comfortabel te leven,” zegt Freek. “Hij ging zelfs op herfstvakantie, terwijl ik weer naar mijn werk moest.”

Ongelijkheid in de buurt

Freek kan zijn irritatie nauwelijks onderdrukken. “Elke ochtend sta ik vroeg op om te werken en mijn gezin goed te verzorgen,” vertelt hij. “Maar als ik naar mijn buurman kijk, lijkt het alsof hij zich nergens zorgen over hoeft te maken. Hij koopt nieuwe spullen en gaat op vakantie, terwijl ik soms moet knijpen om rond te komen. Hoe kan dat?”

Freek gunt anderen hun geluk wel, maar hij voelt zich benadeeld. “Ik snap dat er mensen zijn die hulp nodig hebben en dat het systeem er is om hen te helpen. Maar het voelt oneerlijk dat iemand zonder werk dezelfde luxe heeft als ik, terwijl ik zo hard werk.”

Hij was nogal verbaasd toen hij zijn buurman zag vertrekken in een volle auto met dakkoffer naar een vakantiepark. “Eerst dacht ik dat hij misschien al lang spaarde. Maar later hoorde ik hem praten over nieuwe aankopen. Hoe kan iemand met een uitkering dat allemaal betalen?”

Het gevoel dat werken niet loont

Freek is niet de enige met deze gevoelens. “Als ik met vrienden en familie praat, hoor ik vaak dezelfde frustraties. Mensen vragen zich af of het systeem eerlijk is. Het lijkt alsof je net zo goed niets kunt doen, omdat werken nauwelijks verschil maakt.”

Wat hem vooral stoort, is het idee dat sommigen de regels kunnen omzeilen. “Ik hoor verhalen over mensen die precies weten hoe ze het systeem kunnen uitbuiten. Misschien is het niet altijd waar, maar het blijft je bezighouden.”

Het verlangen naar een rechtvaardiger systeem

Toch probeert Freek begripvol te blijven. “Misschien krijgt mijn buurman hulp van familie of is hij heel goed met geld. Dat weet ik niet. Maar als ik aan het werk ben en hij niet lijkt te piekeren, is het moeilijk dat te negeren.”

Freeks grootste wens is een systeem dat eerlijk aanvoelt. “Hard werken moet de moeite waard zijn. Als mensen denken dat hun inzet niks oplevert, gaat het vertrouwen in de samenleving verloren.”

Hij vraagt niet om minder hulp voor mensen in nood, maar om betere balans. “Iedereen verdient een goed leven. Maar het moet zo zijn dat het systeem fair aanvoelt. Werken moet altijd lonen.”

Freek sluit af met een duidelijke boodschap: “Ik gun iedereen geluk en een goed leven. Maar zolang het systeem mensen zoals ik het gevoel geeft dat onze inspanningen weinig zin hebben, blijft er iets mis. Dat moet veranderen – voor ons allemaal.”