Introductieverhaal
Op een heldere ochtend besloot Els haar kind een kus op de mond te geven. Voor deze 38-jarige moeder was het een normale uiting van liefde, zoals ze altijd had gedaan. Maar tot haar verbazing kreeg dit simpele moment veel wisselende reacties van voorbijgangers, van bedenkelijke blikken tot afkeuring. Dit bracht Els aan het denken over hoe verschillende culturen en persoonlijke opvattingen invloed hebben op dergelijke intieme momenten tussen ouder en kind.
“Het was niet geplanned,” zegt Els. “Mijn dochter kwam naar me toe, en ik gaf haar vanzelf een kus. Het voelde zo normaal, zoals altijd. Maar de mensen om me heen leken dat anders te zien. Sommigen keken snel weg, anderen leken het raar te vinden. Later vertelden zelfs een paar vrienden me dat ze zich er ongemakkelijk bij voelden.”
Els was verrast door deze reacties. In haar familie was lichamelijke genegenheid heel gewoon. “Zelfs toen ik volwassen was, gaven mijn ouders mij en mijn broers kussen, of op de mond of op de wang. Dat leek de normaalste zaak van de wereld,” legt ze uit. “Voor ons was het gewoon een manier om liefde te tonen.”
Cultuurverschillen en Meningen
Toch merkt Els dat de omgeving deze gebaren anders beoordeelt. Ze realiseerde zich dat anderen haar spontane liefdevolle handeling misschien ongepast vonden. “Mensen zeiden zelfs dat het niet hygiënisch of ongezond kon zijn. Dat begreep ik niet,” vertelt Els met een peinzende blik. “Ik ben hun moeder en zorg goed voor haar. Hoe kan een simpele kus ineens verkeerd zijn?”
De sterke reacties lieten Els nadenken over de uiteenlopende opvattingen over ouder-kind genegenheid. “Ik snap dat culturen verschillen,” erkent ze. “In sommige culturen is het helemaal normaal, in andere juist niet. Maar dat mensen dichtbij zulke sterke meningen hebben, dat zag ik niet aankomen.”
Materialen besproken met vriendinnen bleven in haar gedachten. “Sommigen zeggen dat het niet hoort, omdat het ongemakkelijk aanvoelt. Maar wat betekent dat precies? Wie bepaalt eigenlijk wat hoort en wat niet, als het gaat om hoe je liefde toont aan je kind?” vraagt Els zich af. “Mijn dochter voelt zich veilig en geliefd met die kus. Waarom zou ik dat veranderen, alleen omdat anderen het ongemakkelijk vinden?”
Persoonlijk Inzicht
Terwijl Els verder in de discussie duikt, ziet ze dat meningen over mondkusjes bij kinderen sterk verschillen. Sommige ouders vinden het heel normaal en een vanzelfsprekend deel van de opvoeding, terwijl anderen het na een bepaalde leeftijd ongepast vinden. Zelfs deskundigen raden voorzichtigheid aan omdat het bij kinderen verwarring kan veroorzaken.
“Ik begrijp dat mensen met goede bedoelingen advies geven,” geeft Els toe. “Misschien willen ze dat ik nadenk over de mogelijke gevolgen. Maar uiteindelijk ken ik mijn kind beter dan wie dan ook. En zolang zij die kus blijft willen, weet ik dat het goed is.” Ze lacht terwijl ze eraan toevoegt: “Elke dag komt ze voor die kus. Dat zegt alles voor mij.”
Wat Els vooral opvalt, is hoe snel mensen geneigd zijn te oordelen over hoe anderen hun kinderen opvoeden. “Ik zou nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden,” zegt ze vastbesloten. “Elk gezin doet wat voor hen werkt. En als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat wat voor ons normaal is.”
Els’ besluit om zich niet te laten beïnvloeden door kritiek, heeft haar niet alleen bewust gemaakt van haar manier van opvoeden, maar ook van het belang van vertrouwen in haar intuïtie als ouder. “Ouderschap is geen vastomlijnd draaiboek,” zegt ze met een zachte glimlach. “En dat is helemaal oke.”