Hey, ik ben Ellen en vorig jaar gestopt met werken, nu ben ik 68. Mijn man, Robert, is nog iets jonger – hij is 64 – en werkt nog fulltime als leraar op een middelbare school. Hierdoor kan hij alleen tijdens schoolvakanties vrij nemen, terwijl ik de vrijheid heb om te reizen wanneer ik wil. Hoewel die vrijheid geweldig is, heeft het ook een ongewenst probleem met zich meegebracht: er zijn spanningen in onze relatie ontstaan.
Laatst besloot ik om een vakantie voor mezelf te boeken. Dit liep uit op een discussie die ik niet had verwacht. Robert vond het egoïstisch van me. Maar ik vraag me af of dat klopt, want ik vind dat ik recht heb op mijn eigen ruimte.
Toen ik met pensioen ging, had ik veel plannen voor wat ik wilde doen. Eén van mijn wensen was om te reizen, zelfs voor korte tripjes. Het idee dat ik op elk moment kan vertrekken, ongeacht de schoolvakanties of hoge kosten, sprak me erg aan. Voor Robert is dat anders, hij is druk met z’n werk en moet wachten tot hij vrij heeft.
In de zomer besloot ik een paar dagen alleen naar Italië te gaan. Gewoon een rustige vakantie op het platteland met wandelen, lezen en genieten van de natuur. Ik dacht dat Robert het leuk zou vinden dat ik mijn eigen dingen deed, maar zijn reactie was heel anders dan verwacht.
Toen ik hem mijn plannen vertelde, vroeg hij: “Waarom wil je zonder mij op vakantie?” Hij klonk teleurgesteld en een beetje gekwetst. Ik legde uit dat het om een persoonlijke ervaring ging en niet om iets tegen hem. We kunnen immers nog steeds samen op vakantie als hij vrij is. Toch vond hij het moeilijk te begrijpen waarom ik alleen wilde gaan.
Het Balanceren van Vrijheid en Verbondenheid
Robert zit nog volop in het werkleven en moet zich aan het schoolrooster houden, terwijl ik dat niet meer hoef. Voor hem is het moeilijk te zien dat ik van mijn vrijheid geniet terwijl hij nog moet werken. Voor hem lijkt het alsof ik verder ga zonder hem, wat de verschillende fasen in onze levens symboliseert.
Ik begrijp zijn gevoel. Het kan frustrerend zijn als je partner iets doet wat je zelf ook wilt, maar waar je nog niet aan toe bent. Toch voelt het voor mij beperkend om steeds te wachten tot hij vrij is.
Onze discussie zette me aan het denken over onze relatie. We zijn al meer dan dertig jaar samen en sterk, maar nu mijn leven door het pensioen zo is veranderd, kunnen er verschillen ontstaan. Ik wil mijn eigen dromen nastreven en Robert tegelijkertijd het gevoel geven dat hij belangrijk voor me is.
Ik stelde voor dat we, zodra hij vrij is, samen dingen doen zoals we altijd hebben gedaan. Hij leek te luisteren, maar ik had niet het idee dat hij het echt begreep.
Reflecties en Toekomstplannen
Mijn reisplannen naar Italië zijn er nog, maar ik voel me er niet helemaal gerust op. Het idee om alleen op reis te gaan maakt me blij, maar Roberts reactie blijft in mijn hoofd hangen. Ben ik echt egoïstisch?
Als ik terug ben, hoop ik dat we het er samen nog eens over kunnen hebben en een manier vinden om onze gezamenlijke en individuele behoeften te respecteren. Misschien moeten we betere afspraken maken over hoe we onze tijd indelen.
Ik ben benieuwd wat anderen zouden doen in zo’n situatie. Is het egoïstisch om mijn vrijheid te benutten, of juist goed dat ik mezelf vooropstel?
Hopelijk kunnen jullie me inzichten geven om deze kwestie beter te begrijpen en Robert het gevoel te geven dat hij niet buitengesloten is, terwijl ik mijn dromen nastreef.
