Marie is een moeder van 43 en zit met een lastige vraag die haar dagelijkse leven kan beïnvloeden: de mogelijke komst van een leeftijdsgrens voor het gebruik van een e-bike. Als deze regel wordt ingevoerd, zou haar zoon, die iedere dag op de elektrische fiets naar school gaat, niet meer zelfstandig kunnen reizen.
Marie deelt haar bezorgdheid: “Als de nieuwe regels doorgaan, kan mijn zoon niet meer alleen naar school fietsen.” Voor Marie is de e-bike geen luxeproduct, maar een essentieel hulpmiddel dat hun gezinsleven makkelijker maakt.
De zoon van Marie fietst al een aantal jaren naar school met behulp van de e-bike, vanwege de 15 kilometer lange afstand en het vroege tijdstip waarop hij moet vertrekken. “Elke dag brengen en halen met de auto is simpelweg geen optie voor ons,” legt Marie uit. Ook vindt ze het belangrijk dat haar zoon leert onafhankelijk te zijn en verantwoordelijkheden te dragen, en fietsen biedt daarvoor de perfecte gelegenheid.
De mogelijke verandering van de regels voelt voor Marie als een hinderlijke beperking. “We willen dat onze kinderen zo zelfstandig mogelijk opgroeien, en de vrijheid die de e-bike biedt, is daar een groot onderdeel van,” zegt ze.
Voor haar zoon zou zo’n wetgeving een verlies zijn van vrijheid en zelfstandigheid, en het gezin zou op zoek moeten naar andere, minder praktische manieren van vervoer.
Marie wijst erop dat gezinnen zoals het hare te maken krijgen met uitdagingen bij het regelen van school- en sportactiviteiten. “Veel ouders hebben hetzelfde afstandsprobleem als wij, en voor ons is de e-bike een praktische en duurzame oplossing,” merkt ze op.
Volgens Marie bedenkt de overheid niet goed wat voor invloed deze regels zouden kunnen hebben op het dagelijks leven van gezinnen. “Auto’s zijn voor ons geen optie door druk verkeer en hoge brandstofprijzen. De e-bike is vaak handiger en milieuvriendelijker,” benadrukt ze.
Overwegingen bij e-bike regelgeving
Behalve logistieke voordelen ziet Marie ook gezondheidsvoordelen van de e-bike. Hoewel er minder inspanning is dan bij een gewone fiets, blijft haar zoon in beweging en geniet hij van de frisse lucht. “Hij blijft actief en krijgt zijn dosis buitenlucht, beter dan de hele dag binnen zitten,” zegt ze.
Marie begrijpt de veiligheidszorgen die ten grondslag liggen aan de discussie over de leeftijdsgrens. Ze is zich bewust van de ongelukken met jonge e-bikers en erkent de snelheidsuitdaging van een elektrische fiets. “Veiligheid is altijd het belangrijkst,” zegt ze, “maar een leeftijdsgrens lijkt niet de beste oplossing. Misschien is onderwijs over veilig fietsen een beter alternatief.”
In haar omgeving heeft Marie gesproken over dit onderwerp met andere ouders. Niet iedereen is het eens. Sommigen delen haar zorgen, terwijl anderen juist vóór de leeftijdsgrens zijn. “Een aantal vriendinnen van mij maakt zich net zo zorgen als ik,” vertelt ze.
Sommige ouders overwegen al andere transportmogelijkheden, maar voelen zich klemgezet door de mogelijke veranderingen in de wetgeving. Deze discussie gaat verder dan alleen vervoer; het raakt ook aan opvoeding, verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van jongeren.
Marie hoopt dat er bij het maken van de regels ruimte blijft voor uitzonderingen, zodat jongeren die een e-bike nodig hebben voor lange afstanden zelfstandig kunnen blijven reizen. “Het zou fantastisch zijn als er rekening wordt gehouden met gezinnen zoals het onze, waar de e-bike niet zomaar vervangen kan worden,” zegt ze.
Hoewel de toekomst van de e-bike-regelgeving onzeker is, blijft Marie hoop houden dat er een oplossing komt die gezinnen zoals het hare tegemoetkomt. Voor haar is de e-bike meer dan alleen een voertuig; het is een manier om haar zoon zelfstandig en zelfverzekerd de wereld in te laten gaan.
De gedachte dat haar zoon misschien niet meer zelfstandig naar school kan, baart haar zorgen. “Ik wil zijn vrijheid en zelfstandigheid niet beperken, dat zijn voor ons heel belangrijke waarden,” besluit ze vastberaden.