Het breekt je hart als het moment daar is om gedag te zeggen tegen je trouwe kameraad op vier poten. De ervaring is intens droevig en heftig, zelfs als je huisdier een lang en voldaan leven heeft geleid. Het afscheid nemen van zo’n trouwe vriend gaat gepaard met diepe rouw en snijdend verlies.
De verplichte trip naar de dierenarts om je dierenvriend uit zijn pijn te verlossen is een van de zwaarste dingen die je als baasje moet doorstaan. Ik herinner me nog levendig hoe wij vroeger met onze hond naar de dierenkliniek gingen om hem vredig te laten inslapen. Het was een hartbrekend afscheid, maar ergens was er de troost dat ik bij hem kon blijven tot zijn allerlaatste moment, dwars door mijn eigen verdriet heen.
Om het moment draaglijker te maken, deed ik mijn best om mijn angst en verdriet niet te tonen. Ik realiseerde me heel goed dat hij mijn gevoelens kon oppikken. De tranen kwamen hoe dan ook in de daaropvolgende dagen, ondanks dat ik wist dat hij nu op een plek was zonder pijn. Toch bleef het verlies zwaar wegen.
Niet iedereen heeft echter de moed om bij zijn huisdier te blijven tot het einde daar is, en laat dit moeilijke moment aan de dierenarts over. Een anonieme dierenarts voelde recent de behoefte om zijn roerende visie over dit thema te delen.
Lees op de volgende pagina zijn aangrijpende woorden…
