Caroline (58) wil zichzelf niet in het vakje links of rechts stoppen. “Ik hang in het midden,” zegt ze. “Ik kies niet voor een logo, ik kies voor logisch nadenken.” Volgens haar raakt Nederland verstrikt in labels, terwijl samenwerken juist de enige manier is om verder te komen.
Ze is spuugzat dat partijen elkaar continu in de haren vliegen. “Iedereen schreeuwt, niemand hoort wat,” zegt ze scherp. “Het lijkt wel een crèche: de een weigert met de ander te spelen omdat die een andere kleur shirt draagt.”
“De politiek is geen kinderhoek”
Volgens Caroline is de politiek in Den Haag veranderd in een podium voor gekrenkte ego’s. “Het draait niet om oplossingen maar om wie het hardst brult.” Ze kijkt met plaatsvervangende schaamte naar de debatten. “Ze spreken niet met elkaar, alleen over elkaar — en dan ook nog smalend.”
Ze vindt het absurd dat partijen samenwerking afketsen om principiële vlaggetjes. “Of het nou links heet of rechts, wat schiet je ermee op? We delen hetzelfde land,” zegt ze. “Praat je alleen binnen je eigen bubbel, dan bouw je geen bruggen maar graaf je alleen maar diepere loopgraven.”
“Er komt niks van de grond”
Caroline ziet een land dat vastzit door halsstarrigheid. “Iedereen roept dat de woningnood, zorg, migratie en het onderwijs aangepakt moeten worden. En ondertussen? Geen vooruitgang.” Ze zucht. “Er wordt vergaderd, geluld, getweet — maar echt beleid blijft uit.”
Volgens haar komt dat doordat politici hun eigen gelijk belangrijker vinden dan resultaat. “Lekker scoren bij de achterban weegt zwaarder dan iets fixen voor het land. Dat is toch bizar.”
Caroline wil dat politici stoppen met het framen van water bij de wijn doen als verlies. “Een compromis is geen afgang, het is volwassen gedrag,” zegt ze. “Elke relatie draait om geven en nemen. Waarom zou dat in de politiek anders werken?”
Radicale nuchterheid
Caroline omschrijft zichzelf als “radicaal nuchter”. “Ik ben bijna fanatiek in mijn drang naar normaal doen,” grinnikt ze. De stem van het midden moet volgens haar terug op het podium. “De uitersten slopen elk gesprek: aan de ene kant moet alles gratis, aan de andere kant moet alles dicht. De mensen ertussenin kijken machteloos toe.”
Wat Nederland volgens haar nodig heeft is geen nieuw rondje stembus, maar een gezamenlijke les volwassen worden. “We moeten opnieuw leren praten zonder te gillen, en luisteren zonder meteen de luiken dicht te gooien.”
“De politiek lijkt op een stukgelopen huwelijk”
In haar beleving is de Nederlandse politiek als een stel dat al lang niet meer communiceert. “Ze wonen nog onder één dak, maar ieder achter een eigen deur,” zegt ze. “Ze kunnen elkaars bloed wel drinken, maar ze weten ook dat ze niet zonder elkaar kunnen. Intussen zakt het huis weg en niemand repareert iets.”
Ze schiet in een wrange lach. “Ministers die elkaar niet vinden, Kamerleden die moddergooien op X (voorheen Twitter), en burgers die dat kopiëren. Het is één grote domino van stompzinnigheid.”
“Het land moet gewoon bestuurd worden”
Caroline vindt dat partijen hun ego’s aan de kapstok moeten hangen. “Je kunt niet roepen: ‘met die club praten we niet’, terwijl een groot deel van het land erop heeft gestemd,” zegt ze. “Dat is geen principe, dat is ijdelheid.”
Voor haar is politiek geen bokswedstrijd maar gewoon werk. “Je zit er om het land te runnen, niet om jezelf te vieren.” Volgens haar draagt elke partij, van GroenLinks tot PVV, dezelfde plicht. “We delen dit land. Klaar. Dus draag je samen de last.”
“Het midden houdt alles bij elkaar”
Caroline denkt dat de toekomst bij mensen ligt die niet in hokjes van uitersten leven. “De wereld is geen zwart-wit plaatje; de waarheid schuilt vaak in de tinten ertussen,” zegt ze. “Alleen, nuance scoort beroerd op socials.”
Ze vindt dat kiezers politici harder moeten dwingen tot samenwerken. “Hou op met stemmen op herrieschoppers. Kies mensen die luisteren, onderhandelen en bruggen slaan. Dáár zit de spierkracht.”
Wat vind jij als lezer?
Caroline is zonneklaar: zonder samenwerking kom je nergens. Maar is dat haalbaar in een land dat overloopt van meningen, ego’s en emoties?
Wat denk jij? Moeten links en rechts nu echt de schouders er samen onder zetten? Of is haar zogenoemde ‘radicale nuchterheid’ te goedgelovig in een tijd waarin iedereen vasthoudt aan z’n eigen gelijk?
