Veel mensen beschouwen hun tuin als een toevluchtsoord, een persoonlijke groene oase waar ze graag voor hun planten en bloemen zorgen. Voor Gerard, 67 jaar, is dat rustmoment vaak ver weg. Zijn buren laten hun katten loslopen, en die hebben zijn tuin blijkbaar omgedoopt tot hun privékattenbak.
Elke keer dat hij naar buiten stapt om van zijn tuin te genieten, wordt hij begroet door de nare geur en de rommel die de katten achterlaten in zijn bloembedden en op zijn gazon. Het begon allemaal toen Gerard een kat van de buren door zijn tuin zag sluipen. “In het begin vond ik het nog wel leuk,” zegt Gerard. “Ik dacht: wat leven in de tuin is best gezellig.” Maar het bleef niet bij dat ene bezoekje. De katten leken zijn zorgvuldig verzorgde tuin als hun eigen domein te hebben verklaard.
Gerard vond steeds vaker kattenpoep tussen zijn bloemen en in het gras, wat zijn liefde voor dieren behoorlijk op de proef stelde. Op een dag, na weer zo’n vieze ontdekking, besloot hij zijn buren aan te spreken. Hij vertelde vriendelijk dat hun katten zijn tuin bezochten als toilet en vroeg of ze hun huisdieren beter in de gaten konden houden. Tot zijn teleurstelling was er weinig begrip van hun kant.
“Katten doen nu eenmaal hun zin,” was hun antwoord. “Dat is hun aard.” Gerard was verbijsterd. Natuurlijk snapt hij dat katten hun instinct volgen, maar betekent dat dat zijn tuin moet lijden?
Het probleem is niet alleen de geur en het opruimwerk; de schade aan zijn tuin is ook een doorn in zijn oog. Hij heeft al meerdere keren nieuwe planten moeten kopen omdat de katten ze hebben omgewoeld. Zijn gazon ligt bezaaid met gaten waar de katten graven, wat het lastig maakt om het netjes te houden. Gerard heeft er zelfs aan gedacht speciale afschrikmiddelen te plaatsen, maar hij voelt zich daar niet prettig bij aangezien hij niet zou willen dat dit nodig is om zijn tuin te beschermen tegen de huisdieren van een ander.
Op zoek naar een oplossing
Gerard raakt steeds meer gefrustreerd. Hij heeft veel tijd en toewijding in zijn tuin gestoken en geniet ervan een goed verzorgde buitenruimte te hebben. Maar de katten maken het tuinieren minder leuk voor hem. Elke keer als hij een nieuwe plant zet, vraagt hij zich af hoe lang deze intact blijft voordat de katten weer langskomen.
Nu denkt hij na over manieren om dit probleem aan te pakken zonder de band met zijn buren verder te beschadigen. Misschien moet hij nogmaals met de buren praten en hen laten weten hoe groot de ergernis is geworden. Hij denkt er zelfs over na om een buurtbijeenkomst te organiseren om te bespreken hoe huisdiereigenaren rekening kunnen houden met elkaars tuinen. Toch beseft hij dat er geen makkelijke oplossing is en worstelt hij met het gevoel dat zijn tuin niet meer volledig van hem is.
Intussen hoopt Gerard dat zijn buren begrijpen hoe lastig de situatie voor hem is. Hij is niet uit op ruzie en begrijpt dat katten hun eigenzinnige natuur hebben, maar hij vindt ook dat zijn tuin een plek zou moeten zijn waar hij zonder vervelende verrassingen kan ontspannen en van het tuinieren kan genieten.
Wat vind jij? Heeft Gerard het recht om zijn buren hierop aan te spreken, of is dit onvermijdelijk als er katten in de buurt wonen? En heb jij tips om katten uit de tuin te houden? Laat je reactie hieronder achter en deel je ideeën! Gerard kan elke suggestie goed gebruiken.
