Ons sociale zekerheidsstelsel is nog verder afgezakt tot een nieuw dieptepunt. Denk eens aan Bram, pas 34 jaar oud, verstrikt in de bijstand en gegijzeld door een chaos van regels en niet-passend beleid. Al vijf jaar zit hij vast door een combinatie van pech en persoonlijke omstandigheden. Dat Bram zichzelf niet kan verbeteren door hard werken, toont duidelijk het falen van ons systeem.
Het is te gek voor woorden dat Bram, zelfs met een voltijdbaan, slechts 150 euro netto per maand extra zou verdienen. Je hoeft geen wiskundig genie te zijn om te zien dat dit nauwelijks de moeite loont voor een werkweek van 40 uur. In plaats daarvan zit hij vast in een systeem dat hem stimuleert om thuis te blijven, een systeem dat hem afhankelijk maakt van uitkeringen die zouden verdwijnen als hij de arbeidsmarkt opgaat.
Voor Bram is dit niet zomaar een ‘keuze’. Hij zit gevangen in een situatie waar het enige logische besluit is te blijven waar hij is. Ironisch genoeg heeft ons sociale stelsel dit dodelijke dilemma gecreëerd. De steun die bedoeld is om de minder bedeelden te helpen, verandert feitelijk in gouden ketenen die mensen als Bram gevangen houden in een eindeloze cyclus van afhankelijkheid en werkloosheid.
Waarom? Omdat ons systeem afhankelijkheid aanmoedigt boven zelfstandigheid en straffen oplegt aan hen die proberen hun eigen kostje te verdienen. Bram’s benarde situatie maakt een groter probleem duidelijk: onze economie en het welzijnsstelsel zijn nu zo opgezet dat passiviteit beloond wordt en actief deelnemen economisch onaantrekkelijk is.
Er zijn fundamentele fouten in het systeem die moeten worden aangepakt om mensen zoals Bram weer een eerlijke kans te geven. We moeten grondig herzien hoe we subsidies toekennen en financiële prikkels inrichten. Wat als Bram echt vooruit zou kunnen komen door te werken? Een systeem dat dit mogelijk maakt, is niet alleen beter voor Bram, maar voor de hele samenleving.
We moeten financiële structuren creëren die werk belonen zonder dat ze vooruitgang in de weg staan. Dit vraagt om politieke durf en visie, maar ook om solidariteit van ons allemaal om te werken aan een eerlijke en rechtvaardige toekomst voor iedereen.
Wat zou jij doen als je in Bram’s situatie zat? Zou je je neerleggen bij deze status quo of vechten voor een verandering van het systeem dat je groei in de weg staat? We zijn benieuwd naar jouw mening over deze kwestie.
