De laatste paar maanden heb ik tijd doorgebracht met een man en het klikte goed tussen ons. We hadden het leuk samen en waren op veel vlakken een goede match. Maar onlangs spraken we over onze toekomstdoelen en waar we onszelf over 5 jaar zagen. Hij vertelde dat hij binnen een paar jaar getrouwd wilde zijn, kinderen wilde hebben en een huisvrouw wilde. Hij zei zelfs dat hij zich als man mislukt zou voelen als zijn vrouw zou werken. Ik bracht naar voren dat veel vrouwen hun eigen dromen en doelen hebben en dat zijn toekomstige vrouw misschien niet eens een huisvrouw zou willen zijn. Ik gaf meteen aan dat ik dat absoluut niet wilde en al helemaal niet fulltime een thuisblijfmoeder zou willen zijn.
Hij probeerde me te overtuigen dat het een goed idee zou zijn om mijn baan op te zeggen en ‘te ontspannen’, omdat ik sinds mijn 16e heb gewerkt en altijd mijn eigen boontjes heb gedopt. Ik legde uit dat het leven als een thuisblijfmoeder of huisvrouw helemaal niet “ontspannend” is, tenzij je partner een miljonair is die hulp kan inhuren. Het omgaan met het huishouden en/of kinderen zijn geen taken waarbij je de hele dag kunt luieren.
Ik vertelde hem dat ik het misschien zou overwegen als hij zoveel zou verdienen dat mijn salaris erbij zou wegvallen. Ik legde uit dat, hoewel ik deze kant van mezelf niet per se leuk vind, ik iemand ben die comfort en gemak waardeert. Ik heb een zeer goedbetaalde baan en ben gewend geraakt aan een prettige levensstijl. Ik ga mijn levensstandaard niet verlagen om thuis te kunnen blijven en niet te hoeven werken.
Lees verder op de volgende pagina!
