Andrea, 28 jaar oud, zit lekker op haar bank met een dampende kop thee in haar handen. Haar blik valt op de kerstboom die in de hoek van de kamer staat. Met rode en gouden decoraties straalt de boom op een eigenwijze manier, alsof hij onderdeel is van het interieur. Andrea vindt het eigenlijk helemaal prima.
“Ik ben te lui om die kerstboom op te ruimen,” zegt Andrea met een brede lach. “Ik laat hem gewoon staan tot eind maart.”
Het begon allemaal rond de kerst, zoals bij velen. Mooie dennennaalden, fonkelende lichtjes en de feestelijke sfeer hingen in de lucht. Voor Andrea is het inrichten van de boom hét moment van gezelligheid. Maar zodra januari aanbrak, was haar enthousiasme snel verdwenen.
“Wat een klus is dat ook,” zucht Andrea. “Eerst moet je alle versieringen eraf halen en dan zorgen dat de boom eruit gaat zonder overal naalden achter te laten. Wie heeft daar nu zin in?”
Dus bleef de boom staan. En hij bleef staan.
In januari was het nog wel gezellig. “Het gaf extra sfeer tijdens die donkere maanden. Waarom zou je dat weghalen?” Maar toen februari naderde en de boom er nog steeds stond, voelde dat toch een beetje raar.
“Mijn vrienden vonden het steeds grappiger,” zegt Andrea lachend. “Ze vroegen vaak gekscherend of de boom ooit nog weg zou gaan.”
Andrea haalt haar schouders op. “Waarom zou ik hem weghalen? Het is mijn huis, mijn regels. Als die boom me gelukkig maakt, laat ik hem lekker staan.”
Een Lente vol Kerstsfeer
De boom heeft inmiddels een soort beroemdheidsstatus gekregen in Andreas vriendengroep. “Iedere keer als iemand langskomt, willen ze een foto met de boom. Het is echt een grapje dat maar blijft doorgaan.”
Er zijn zelfs positieve geluiden. “Een vriendin zei laatst dat het helemaal geen slecht idee was. Het maakt de sfeer in huis extra gezellig.”
Luiheid en tijdgebrek speelden ook een rol in Andreas keuze om de boom te laten staan. “Ik werk fulltime, sport en wil in het weekend gewoon relaxen. Als ik kan kiezen tussen Netflixen of de boom opruimen, weet ik wel wat ik kies,” geeft Andrea toe.
Hoewel de kerstboom zijn charme heeft, zijn er ook nadelen. “Er liggen steeds meer naalden op de grond, dus vaak stofzuigen is een must. En soms lijkt het net of de boom me aankijkt met de vraag: ‘Waarom sta ik er nog?'”
Ze heeft echter zichzelf een deadline gesteld. “Eind maart moet hij echt weg zijn. Met de lente op komst is een kerstboom wel heel ongewoon.”
Maar of dat echt gaat gebeuren, is nog maar de vraag. Ze noemt het bijna een traditie: “Misschien laat ik hem volgend jaar gewoon weer staan.”
Op de vraag of ze lui is, denkt Andrea even na. “Lui ben ik niet, ik kies gewoon bewust waar ik mijn energie aan besteed. Het leven is al druk genoeg, dus ik maak me niet druk om zo’n boom.”
De meningen over haar kerstboom zijn verdeeld. “Mijn moeder vindt het verschrikkelijk,” lacht Andrea. “Ze vraagt zich af wat de buren er wel niet van denken.”
Maar daar ligt ze niet wakker van. “Zolang er geen kerstliedjes door het huis schallen, valt het wel mee.”
En verdwijnt de boom echt eind maart? Andrea laat het open: “Misschien begin ik wel een nieuwe trend van kerstbomen die het hele jaar blijven staan. Waarom niet?”
Met een tevreden glimlach neemt ze een slokje van haar thee, terwijl de lampjes van de boom blijven flikkeren. “Voor nu blijft hij mooi staan.”