Online barst de bom na een prikkelende uitspraak van Jan (48), eigenaar van een succesvol en stijlvol restaurant. Terwijl overal ‘jezelf kunnen zijn’ de norm lijkt, kiest hij bewust voor controverse: wie een tattoo heeft hoeft bij hem geen sollicitatie te sturen. Punt uit.
En nee, dat heeft niks te maken met je cv of hoe gemotiveerd je bent.
“Tatoeages vind ik ordinair”
Jan draait al lang mee in het hogere segment van de horeca. Zijn restaurant staat bekend om strak gepresenteerde gerechten, glaswerk dat blinkt en een team dat er volgens hem “netjes en klassiek” uitziet. En precies daar schuurt het.
“Tatoeages passen gewoon niet bij de sfeer die ik wil neerzetten,” zegt hij zonder twijfel. “Ik vind ze vulgair. Mijn gasten betalen flink voor een avond stijl. Dat gaat niet alleen om wat er op het bord ligt, maar ook om wie het serveert.”
Volgens Jan is het niet persoonlijk bedoeld. Hij wil simpelweg een bepaald beeld bewaken. “Zoals sommige clubs sneakers weigeren, wil ik ook geen zichtbare tattoos.”
Discriminatie of ondernemersvrijheid?
Zijn woorden leveren felle reacties op. Op social media wordt hij weggezet als ouderwets, elitair en discriminerend. Critici vinden het “te gek voor woorden” dat uiterlijk zwaarder zou wegen dan talent of inzet.
“Alsof een tattoo je minder professioneel maakt,” schrijft iemand boos.
“Dit is gewoon discriminatie in nette verpakking,” zegt een ander.
Toch blijft Jan onverstoorbaar. “Ik discrimineer niemand. Ik kies wie past bij mijn concept. Dat is mijn recht als ondernemer.”
“Mijn zaak loopt uitstekend”
Wat olie op het vuur gooit: Jan boert goed. De zaak zit vol, recensies zijn lovend en klanten weten hem moeiteloos te vinden. Volgens hem bewijst dat dat zijn aanpak werkt.
“Wie hier binnenstapt, weet wat er te verwachten is. Rust, luxe en geen afleiding. Voor mij horen zichtbare tatoeages daar niet bij. Klaar.”
Verdeelde reacties
Opvallend genoeg is niet iedereen tegen Jan. Sommigen nemen het juist voor hem op.
“Zijn tent, zijn regels,” klinkt het.
“Waarom mag iedereen alles bepalen, behalve een ondernemer?”
Toch lijkt het brede publiek vooral verontwaardigd. In een tijd waarin tattoos allang mainstream zijn, voelt Jans standpunt voor veel mensen als een stap terug.
De grote vraag
Is dit denken uit een andere tijd dat niet meer past bij 2025?
Of zegt Jan gewoon hardop wat anderen fluisteren maar niet durven te uiten?
Eén ding staat vast: met één uitspraak over tattoos heeft Jan zichzelf midden in een stevige discussie gemanoeuvreerd — en online is men voorlopig nog niet uitgepraat.
