Nu het vaststaat dat Marco Borsato is vrijgesproken, blijft de discussie vooral hangen bij één vraag: welke aanvullende bewijzen er nodig waren om de aangifte te staven? Juristen vinden dat precies dáár het knelpunt lag.
Strafrechtadvocaat Bram Moszkowicz zegt dat de vrijspraak vooral neerkwam op één doorslaggevende factor: het ontbrak aan onafhankelijke aanwijzingen die het relaas van de aangeefster ondersteunden.
Wat verstaat de rechtbank onder ‘steunbewijs’?
Bij dit soort zaken kijkt een rechter niet alleen naar wat iemand vertelt, maar vooral naar signalen van buitenaf die hetzelfde verhaal dragen. Dat kan bijvoorbeeld gaan om:
verklaringen van mensen aan wie direct na het voorval iets is toevertrouwd;
notities die op het moment zelf zijn gemaakt en door anderen te controleren zijn;
audio- of beeldmateriaal waarin iets wordt toegegeven of helder wordt;
andere stukken of gebeurtenissen die het verhaal indirect maar aantoonbaar schragen.
Wat lag er wél – en waarom was dat niet genoeg?
In deze zaak kwam het eigenlijk neer op twee stukken:
De aangifte
Het dagboek van de aangeefster
De rechtbank vond de verklaringen van het meisje op zichzelf niet ongeloofwaardig, maar wees erop dat beide stukken uit dezelfde bron kwamen. Ze leveren geen onafhankelijke bevestiging van elkaar op – en daar hechten rechters veel waarde aan.
Bram Moszkowicz legt uit: “Als er slechts een persoonlijke verklaring ligt en niemand of niets dat verhaal op een andere manier kan schragen, blijft het juridisch een ‘woord-tegen-woord’-situatie. Dan kun je simpelweg niet tot een veroordeling komen.”
Welke puzzelstukken ontbraken?
Volgens Moszkowicz had de zaak sterker gestaan als er bijvoorbeeld:
iemand direct na de gebeurtenissen de eerste melding had gehoord en daarover kon verklaren;
er aantekeningen waren die met tijdstempels of door derden zijn te bevestigen;
er een opname bestond waarin iets werd toegegeven of waaruit nieuwe, objectieve informatie bleek.
Zonder zulke onafhankelijke aanwijzingen kan de rechtbank niet vaststellen wat er daadwerkelijk is gebeurd.
Gevolg: te weinig basis voor een veroordeling
De vrijspraak gaat dus niet over wie je gelooft, maar over het ontbreken van steunend bewijs van buitenaf. Zolang dat er niet is, kan een rechter volgens de wet niet verder.
Het Openbaar Ministerie laat weten de uitspraak te bestuderen en te beoordelen of hoger beroep zinvol is.
