Karin is 38, zzp’er en woont in Nijmegen. Ze heeft een uitgesproken kijk op belastingen in Nederland. Volgens haar zouden mensen zonder kinderen minder moeten afdragen. “Waarom zou ik net zoveel betalen als ouders die intensief gebruikmaken van voorzieningen zoals kinderopvang en onderwijs?” vraagt Karin zich af. Ze pleit voor een eerlijkere verdeling waarbij kinderloze burgers financieel worden ontzien.
Ze benadrukt dat haar standpunt niets te maken heeft met een hekel aan kinderen. “Natuurlijk zijn kinderen belangrijk voor de toekomst van onze samenleving,” zegt ze. “Maar als je zelf geen kinderen hebt, maak je geen gebruik van die voorzieningen. Waarom zou ik dan evenveel bijdragen als mensen die er wel baat bij hebben?”
Karin wijst op de vele regelingen voor ouders, zoals kinderbijslag en bepaalde belastingkortingen. “Allemaal prima, maar kinderlozen worden vaak vergeten. Wij betalen mee, maar krijgen niets terug.” Volgens haar wordt er vaak geklaagd over de kosten van een gezin, terwijl een flink deel via de overheid wordt gesubsidieerd. “Zonder kinderen trek je financieel meestal aan het kortste eind,” concludeert ze.
Elk jaar draagt ze duizenden euro’s af aan collectieve voorzieningen waar ze zelf niet op terugvalt. “Ik werk hard en betaal netjes mijn belastingen, maar soms voelt het alsof ik gestraft word omdat ik geen kinderen heb. Dat vind ik gewoon niet eerlijk,” zegt Karin.
Leven zonder kinderen en de belastingdruk
Karin vindt dat kinderen krijgen een bewuste keuze is. “Niemand wordt verplicht om een gezin te stichten. Kinderloos blijven is net zo goed een persoonlijke keuze, net als die van mij. Waarom zou ik dan opdraaien voor de keuzes van anderen?”
Ouders zouden volgens haar meer moeten bijdragen aan de kosten die voortkomen uit hun gezin. “Ik heb niets tegen mensen met kinderen, maar het is niet mijn verantwoordelijkheid om hun uitgaven lichter te maken,” aldus Karin. Haar visie stuit regelmatig op kritiek, zeker in haar directe omgeving. “Sommigen noemen me egoïstisch of zeggen dat ik het niet snap omdat ik zelf geen kinderen heb. Maar mijn punt gaat over het systeem, niet over de kinderen,” legt ze uit.
Ze ziet dat veel van haar kinderloze vrienden hetzelfde voelen, al spreken ze het niet altijd hardop uit. Het onderwerp is gevoelig en ouders voelen zich soms aangevallen, terwijl dat niet de bedoeling is. “Het lijkt alsof mensen zonder kinderen vaak over het hoofd worden gezien, terwijl zij óók veel betekenen voor de maatschappij,” zegt Karin.
Hoewel ze begrijpt dat het aanpassen van het belastingstelsel complex is, vindt ze dat het gesprek erover wél moet worden gestart. “We moeten dit onderwerp op tafel leggen,” zegt ze. Een mogelijke oplossing ziet ze in een belastingkorting voor mensen zonder kinderen, zodat hun bijdrage meer wordt gewaardeerd en zij voordelen krijgen die vergelijkbaar zijn met wat ouders nu ontvangen.
Voor Karin draait deze discussie ook om erkenning. “De focus ligt vaak op gezinnen en kinderen, maar mensen zonder kinderen leveren net zo goed een waardevolle bijdrage. Het zou goed zijn als die inzet wordt gezien en gewaardeerd — daar kunnen we best een groter maatschappelijk gesprek over voeren,” stelt ze voor.
Wat vind jij? Moeten mensen zonder kinderen minder belasting betalen, of is het eerlijk dat iedereen hetzelfde bijdraagt? Deel je mening op onze Facebook-pagina en praat mee in de discussie!
