Martijn, 32, is al vier jaar samen met Joanne. Hij is gek op haar, maar hij is er goed klaar mee. Niet door vreemdgaan, ruzies of geldgedoe. Het draait, jawel, om tofu.
Altijd uitgeput en bleekjes
Joanne eet vegetarisch. Al sinds hun allereerste date. Geen vlees, geen vis, geen kip, niets wat ooit adem heeft gehad.
In het begin vond Martijn dat charmant. Een vrouw met overtuigingen. Maar inmiddels ligt ze om de zoveel maanden onder een dekentje op de bank met een thermometer in haar hand.
Ze oogt pips en moe, en haar weerstand lijkt flinterdun. “Soms is ze net een wandelende multivitamine met een Netflix-abonnement,” sneert Martijn.
Vlees is niet de boeman
Volgens Martijn is haar eetpatroon de boosdoener. “Je lichaam hééft vlees nodig. Voor je weerstand, energie, je huid, alles.”
Hij heeft meerdere keren voorgesteld om weer iets van vlees te proberen. “Begin met kip. Of desnoods een bouillonnetje.” Maar Joanne houdt voet bij stuk.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen kist voor dode dieren.’ Ondertussen is ze na één trap al buiten adem en wankel.”
Gezelligheid weg, spanning ervoor terug
Voor Martijn is het niet alleen een gezondheidsding, maar ook sociaal gedoe. “Elke barbecue met vrienden eindigt in gezeur en morele preken.”
Hij zit daar met een satéstokje, zij met een bak kikkererwten en kritiek. “Zodra er vlees in de buurt is, is de sfeer weg.”
Samen koken is ook al uit beeld. “Ik wil stoofvlees maken. Zij komt aanzetten met tempeh en een bezorgde frons.”
Een relatie vol tofu
Volgens Martijn draait het steeds vaker om wat er níet gegeten wordt. “Het voelt alsof ik samen ben met haar voedselregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich al jaren aanpast. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk bakken als zij erbij is. Geen grappen over varkens.
Maar andersom? Geen centimeter speling. “Zelfs met bloedarmoede bleef ze koppig. ‘Dan slik ik liever pillen dan vlees,’ zei ze.”
Liefde of een frikandel?
Martijn houdt nog steeds van haar, maar de irritatie stapelt zich op. Hij mist vlees, maar vooral: respect van beide kanten.
“Liefde is geven en nemen. Zij haalt het vlees weg en geeft me schuldgevoel terug. Dat is geen relatie.”
Hij overweegt serieus om er een punt achter te zetten. “Ik wil geen partner die zich ziek vasthoudt aan principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie spat eraf. “Als ik moet kiezen tussen haar of een frikandel met gezelligheid? Dan weet ik het wel.”
Wat vind jij?
Is Martijn kortzichtig en onverdraagzaam? Of houdt hij zijn vriendin juist een pijnlijke spiegel voor? Moet liefde grenzen hebben als gezondheid en plezier meespelen? Laat je mening achter.
