De internationaal geroemde performancekunstenaar Marina Abramović werd lange tijd geassocieerd met werk dat je recht raakt. Tijdens een liveperformance ging ze een bijzondere uitdaging aan: zestig seconden lang in stilte een onbekende in de ogen kijken.
Je kon tegenover haar aanschuiven en zelf ervaren hoe het is om iemand aan te kijken zonder woorden of afleiding – puur contact van mens tot mens.
Een onverwachte wending
Alles ging z’n gang, tot een man tegenover Marina plaatsnam die haar duidelijk uit balans bracht. Rond het 1:30-moment gebeurde iets wat niemand zag aankomen: Ulay, Marina’s vroegere grote liefde, schoof aan.
Ze hadden elkaar al meer dan 30 jaar niet gezien. Hun relatie eindigde destijds op dramatische, symbolische wijze: ze liepen vanaf tegenovergestelde kanten over de Chinese Muur naar elkaar toe, namen afscheid en gingen elk hun eigen weg.
Een beladen weerzien
Zodra Marina Ulay in de ogen keek, was de spanning voelbaar. Haar blik verschoof van concentratie naar pure ontroering. Ze probeerde de performance vol te houden, maar tranen vulden haar ogen en een glimlach brak door. Het publiek leefde mee en velen moesten slikken.
Waarom dit zo binnenkomt
-
Simpelheid: slechts een minuut zwijgen en kijken, en toch ongelooflijk diepgaand.
-
Geschiedenis: hun gezamenlijke verleden gaf het moment extra lading en kracht.
-
Herkenbare gevoelens: liefde, verlies en verbondenheid – je ziet er altijd iets van jezelf in terug.
Wat begon als een kunstexperiment, groeide uit tot een wereldwijd beroemd moment vol menselijkheid. De ontmoeting tussen Marina en Ulay laat zien dat stilte soms luider spreekt dan woorden, en dat sommige banden – hoe lang geleden ook – altijd een speciale plek in je hart blijven houden.
