Marjan, 37, is laaiend op haar ouders. De reden? Ze namen haar zoontje mee naar McDonald’s, terwijl zij bewust heeft gekozen om hem geen vlees en zuivel te laten eten. Voor haar kwam dat hard binnen; ze voelt zich teleurgesteld en kwaad. “Mijn kind eet geen vlees of zuivel,” briest ze, “en dan nemen jullie hem toch mee naar een fastfoodtent?!” Marjan zet vol in op een plantaardige leefstijl en wil die ook aan haar kind meegeven. Ze vindt het belangrijk dat haar zoon gezond en bewust eet, en had hierover duidelijke afspraken gemaakt met haar ouders. Dat zij die afspraken aan hun laars lapten en hem alsnog naar een fastfoodketen brachten, voelt voor haar als een flinke klap voor haar opvoedingskeuzes.
Ze snapt niet waarom haar ouders dit deden, juist omdat ze wisten hoe ze tegenover fastfood staat. Voor Marjan gaat het niet alleen om voeding, maar ook om het principe. Het voelt alsof haar waarden niet serieus worden genomen, en dat maakt haar ontzettend boos.
Vertrouwen beschadigd
Marjan vraagt zich af hoe ze het vertrouwen in haar ouders kan herstellen. Ze twijfelt of ze haar kind nog wel aan hen kan toevertrouwen, uit angst dat ze opnieuw haar regels negeren. Voor haar is het cruciaal dat haar manier van opvoeden gerespecteerd wordt, en nu voelt ze zich keihard voorbijgelopen.
Ze hoopt dat dit een wake-up call is voor haar ouders en dat ze voortaan beter stilstaan bij de gevolgen van hun keuzes voor haar kind. Marjan wil duidelijk maken dat haar principes niet ter discussie staan en verwacht dat anderen die respecteren.
Door dit voorval denkt ze na over hoe ze dit soort situaties in het vervolg kan voorkomen. Ze wil voorkomen dat haar kind weer wordt blootgesteld aan keuzes die niet passen bij haar waarden. Voor Marjan is het daarom belangrijk om haar grenzen nog scherper neer te zetten en ervoor te zorgen dat haar ouders echt begrijpen hoe zwaar dit voor haar weegt.
