Jamilla is een vrouw van 28 jaar die samen met haar twee jonge kinderen woont. Door gezondheidsproblemen is ze volledig afgekeurd en moet ze rondkomen van de bijstand en toeslagen. Ze besteedt de meeste tijd thuis om haar kinderen een zo goed mogelijk leven te geven, maar het leven in armoede is geen makkelijke opgave. Wekelijks gaat ze naar de voedselbank om te kunnen overleven, maar er blijft één groot probleem: sigaretten. De prijzen zijn de pan uitgerezen, en Jamilla is van mening dat de voedselbank hier ook in moet ondersteunen.
Rondkomen van de bijstand
Jamilla haar dagelijkse bestaan draait om overleven. Met haar uitkering en toeslagen kan ze maar net de huur en overige vaste lasten betalen, wat weinig ruimte overlaat voor extra’s. Ze probeert het geld dat ze heeft zo goed mogelijk te verdelen tussen haar kinderen en zichzelf, maar merkt dat het aan het einde van de maand altijd weer krap is. De voedselbank is een onmisbare hulpbron voor haar geworden, want zonder hun wekelijkse pakketten zou er gewoonweg niet genoeg te eten zijn. Toch blijft er iets knagen.
Sigaretten als schaarse luxe
Sigaretten zijn een van de weinige dingen waar Jamilla enige rust en ontspanning uit haalt. “Met de hele dag binnen zitten en financiële zorgen, is een sigaret soms het enige moment van ontspanning,” vertelt ze. Echter, de prijzen zijn de afgelopen jaren sterk gestegen, waardoor ze het nauwelijks nog kan betalen. Wat ooit een dagelijkse gewoonte was, is nu een luxeartikel geworden. Hierdoor voelt ze zich nog gestrester, omdat ze telkens moet schipperen tussen geld uitgeven aan sigaretten of iets anders.
Steun van de voedselbank
De voedselbank helpt Jamilla haar kinderen te voeden en daar is ze dankbaar voor. Maar ze vraagt zich af waarom de voedselbank zich beperkt tot voedsel en geen andere levensbehoeften levert, zoals sigaretten. “Voor mij is een sigaret net zo belangrijk als een brood”, zegt ze. “Het helpt me om even te ontspannen en alles los te laten.” Ze begrijpt dat niet iedereen ziet dat dit een noodzakelijke behoefte is, maar voor haar en velen in een vergelijkbare positie is het dat juist wel.
Reden voor sigaretten bij de voedselbank
Volgens Jamilla zou het eerlijker zijn als sigaretten beschikbaar zouden zijn bij de voedselbank. “Als mensen in armoede al geen geld hebben voor fatsoenlijk voedsel, waarom zouden ze dan helemaal geen recht hebben op een sigaret?” vraagt ze zich af. Roken is voor haar meer dan alleen een gewoonte; het is ook een manier om de stress van armoede te verlichten. Ze ervaart dat mensen zoals zij vaak worden beoordeeld op hun rookgedrag, terwijl ze simpelweg proberen te overleven in een steeds duurder wordende wereld.
Roken als noodzakelijkheid?
Critici zouden kunnen zeggen dat roken geen basisbehoefte is, maar Jamilla ziet dat anders. Ze voelt zich vaak buitengesloten door de maatschappij en vindt dat ze al veel moet missen. “Waarom mag ik niet iets voor mezelf hebben?” vraagt ze zich af. Ze weet dat roken ongezond is, maar benadrukt dat het niet eerlijk is om mensen in armoede te beroven van hun keuzes. “Mensen hun waardigheid ontnemen door hen te vertellen wat ze met hun geld mogen doen, vind ik niet juist.”
