Recent is Thea officieel oma geworden. Haar dochter Carola heeft een prachtige baby gekregen, een kleindochter genaamd Emma. Hoewel Thea dol is op Emma en echt geniet van haar nieuwe rol, heeft ze moeite om te wennen aan de titel ‘oma’. Carola spreekt haar regelmatig zo aan, en elke keer als ze het hoort, voelt Thea zich net iets ouder. Ze is pas 58, fit en vol energie — totaal niet het beeld van een ‘oma’ dat ze voor zichzelf heeft. Voor Thea hoort die titel bij een andere generatie, een ander levenspad, en zover is ze nog niet.
Een nieuwe rol in haar leven
Toen Carola haar vertelde dat ze zwanger was, was Thea door het dolle heen. Ze had zich al vaak voorgesteld hoe het zou zijn om een kleinkind te hebben, met alle gezellige momenten en belevenissen die daarbij horen. Maar wat ze niet had voorzien, was hoe snel Carola haar ‘oma’ zou gaan noemen. Het was voor Thea een enorme stap: van moeder naar ‘oma’ in korte tijd. En eerlijk gezegd voelt ze zich daar helemaal niet prettig bij.
Het woord ‘oma’ klinkt zo ouderwets
Elke keer als Carola haar ‘oma’ noemt, krijgt Thea een naar gevoel in haar buik. Ze voelt zich totaal niet als een ‘oma’, zoals ze dat altijd voor zich zag: iemand die haar dagen vult met breien, lekker thuis zit en vooral veel boeken leest. Ze is nog aan het werk, heeft een druk sociaal leven, en is graag actief bezig. Het woord ‘oma’ laat haar het gevoel krijgen alsof ze ineens in een hokje geplaatst wordt waar ze zich niet thuis voelt. Het maakt haar gefrustreerd, maar ze durft er niet over te beginnen.
Bang om het tegen Carola te zeggen
Hoewel het Thea stoort telkens als ze ‘oma’ genoemd wordt, heeft ze het nog nooit met Carola besproken. Ze is bang dat het overdreven zou klinken of dat Carola haar niet zou begrijpen. Voor Carola is ‘oma’ een vanzelfsprekende titel: het is uiteindelijk haar moeder, en nu heeft zij zelf een kind. Maar Thea voelt dat ze met die titel een deel van haar eigen identiteit verliest. Ze wil nog geen ‘oma’ zijn; ze wil gewoon Thea blijven, de levendige en energieke persoon die ze altijd is geweest.
Twijfels en onzekerheid
Thea begint zich af te vragen of ze misschien te veel overdrijft. Ze ziet andere vrouwen om zich heen die zonder problemen de rol van oma aannemen en het etiket zonder moeite dragen. Waarom voelt zij zich hier dan zo anders over? Ze vraagt zich af of het egoïstisch is om zich zo te voelen en of ze het gewoon moet accepteren dat ze ouder wordt. Maar tegelijk wil ze gewoon zichzelf zijn, met haar jonge geest blijven, en niet vastzitten aan een label dat haar oud laat voelen.
Wat denk jij als lezer?
Thea vraagt zich af: is zij de enige die hier zo over denkt? Of zijn er meer vrouwen die moeite hebben met de titel ‘oma’? Het lijkt eenvoudiger om je aan te passen, maar waarom zou ze iets moeten accepteren waar ze niet achter staat? Wat zou jij doen als je in haar schoenen stond? Zou je eerlijk zeggen hoe je je voelt, of de rol aannemen en proberen het beste ervan te maken?
Erop uit komen?
Misschien is het voor Thea tijd om met Carola te praten. Maar hoe vertel je je dochter dat je liever niet als ‘oma’ begroet wordt door je kleinkind? Thea is bang dat het verkeerd overkomt of dat Carola haar niet serieus zal nemen. Toch voelt ze de behoefte om dit uit te spreken. Het gaat niet om haar liefde voor haar kleindochter, maar om haar eigen gevoel van wie ze is. Misschien is het tijd om een nieuwe benaming te verzinnen, een bijnaam die niet direct naar haar leeftijd verwijst, maar wel de liefdevolle band met haar kleindochter benadrukt.
Wat zou jouw aanpak zijn?
Thea’s verhaal roept een boeiende vraag op over het ouder worden en hoe labels ons beïnvloeden. Is het zo gek om je jong te willen blijven voelen, zelfs als je de titel ‘oma’ krijgt? Wat is belangrijker: trouw blijven aan jezelf of een traditionele rol vervullen? Zou Thea haar gevoel moeten onderdrukken om de vrede te bewaren, of eerlijk moeten zijn tegen Carola over haar ongemak?
Wat denk jij? Zou Thea moeten delen hoe ze zich voelt en een nieuwe manier vinden om zichzelf te definiëren, of moet ze accepteren dat ‘oma’ nu bij haar leven hoort? Deel je mening en laten we het hebben over de veranderende rollen in ons leven, en hoe we trouw kunnen blijven aan onszelf, zelfs als de maatschappij ons een bepaald label probeert op te leggen.
